( no tengo todavìa el titulo jajajjaja)

Nuestro mundo es una sombra repugnante y maltrecha de otros mundos con sus propias generaciones que vivìan como personas, ocupando todos el lugar que les pertenecìa dentro de sus propios grupos familiares.

En aquellos mundos, se trataba de tener una percepciòn de la vida de manera estricta y hasta quizàs poco justa pero en la cual existìan guìas equilibradas que fomentaban y proponìan visiones claras acerca del porvenir...Sus bases estaban sustentadas en la figura materna y en el padre, imàgenes que trataban a toda costa de armonizar y atenuar los conflictos existenciales de las nuevas generaciones. El padre era un sìmbolo de fuerza y sabidurìa. La madre la figura de la transformaciòn y del amor. Entre ambos, otorgaban confianza hacia la vida e integraban a todos rumbo a lo profundo del alma humana.

Lo injusto, estaba relacionado con una adulaciòn, quizàs, servil a esas imagenes que infantilizaban a los jòvenes y les exigìan responsabilidades extremas, rechazàndo su sensualidad y la sexualidad como actividades sospechozas y de alto riesgo....Se trataba de sociedades de rechazo, de sospecha, de nulificaciòn de los afectos, inclusive de impedir las amistades con gente desconocida. Los adultos vivìan bloqueando y desviando la energìa y vitalidad que los jòvenes tenìan necesidad de liberar. Asi es como se vivìa, esa era la forma generalizada de percibir y entender la vida, en aquellos otros mundos, en nuestro planeta.

¿Que cosa se podrìa hacer?

( Retorno al rato, me voy a ver el partido Brasil vs España...Voy con los españoles, mis raices, España, España, España!!!) (Ya regresè pero deprimidòn...Brasil, es un equipazo y no pudimos recuperar la condiciòn fìsica perdida ante Italia, dejando ir varias oportunidades muy claras. Brasil, el mejor  conjunto de estrellasdel mundo!!! Regreso hasta que me recupere jajjajajaja snif!!!)

Tengo otro escenario, pero no para reencuadrar mis sentimientos, sòlo para reflexionar: Si España hubiese ganado, dònde hubieran quedado las protestas sociales de los brasileños? EN LAS NUBES!!! nadie los hubiese podido parar y su Mundial del 14 correrìa el riesgo de ser cancelado...La mafia de la Pandilla de Plater, entrò en acciòn: Brasil gana. España se disciplina y como se tiene el gran pretexto de estar agotada por el encuentro contra Italia, se juega con otra alineaciòn, no atacan ni defienden y cometen muchas fallas, incluso no meten un penalty . Brasil juega a sus anchas, se luce y se convierte en un gran triufador: Las protestas sociales se calman, el botìn queda listo para el 14 y los brasileños muy contentos.No es la primera vez que lo hacen: Sucediò en el mundial de Argentina cuando la goliza contra Perù y que si consta que hubo arreglo, incluso entre los gobiernos... Sucediò en el mundial de Francia: Corrieron a Romairo antes de la final y hospitalizaron a Ronaldo por un ataque epileptico...Ahì les dejo esa mosca en el oido, mientras pienso como le doy un final a mi texto...

INDERDAAD!

Het hier en nu, zijn de grenzen die we maken. Alles gebeurt binnen die ruimten en tijden, maar we verzetten accepteren: Onze televisies en zo aangeven comptadoras met live-evenementen zijn gepland voor een onmiddellijk op deze apparaten, hoewel de gebeurtenissen gebeuren op een andere locatie op de planeet. Dingen gebeuren hier en niet alleen alla, uren weg. Nee, er gebeuren hier en nu, in het moment dat ze gebeuren. Dat valt niet te ontkennen, maar ontbrak technologische vooruitgang en informatie verhinderde ons certificeren een wereld die altijd had geopereerd op dezelfde manier, maar wij niet decoderen of te controleren bereikten we een gebrek aan globale informatie zal ons laten zien.

De hele kosmos, bestaat uit uitgestrekte massa van materie beller. We worden ondergedompeld in een grote oceaan van deeltjes te kiezen voor behoud en energieopwekking: Het is een onderling verbonden set van omstandigheden die deel uitmaken van een breed scala van communicatie die altijd de neiging om het hele universum te balanceren. Deze energie-uitwisseling vindt plaats op elk moment van het leven en bewegen binnen grote ensemble coherentie en we allemaal samen maken.

In ons universum, hoeft er niet bestaan, individuele gebeurtenissen die buiten of onafhankelijk gebeuren van het totale pakket. Dat zijn louter menselijke noties van een grote dwaasheid gecoate waar de heersende tendens om niet meer dan een deel van de dingen te zien. We vonden dat het geheel van feiten te ontsnappen ons, we hebben niet een positie van overzicht. Wij leven in onze omgeving en in onze relaties, zonder de informatie van het geheel. Wij dringen aan op leven als onafhankelijke wetenschappelijke bevindingen die duidelijk de volledige, limitmos we alleen een aantal fundamentele feiten die we willen en bakken, maar echt niet. Deze sterk zichtbare menselijke onbewuste structuren ons denken dat we leven in de wereldwijde informatie we er gebruik van maken, maar in waarheid, wij zijn uit de absolute consistentie en kosmische geheel. Alles is onderdeel van een uitgebreide en strenge frame, we willen of niet. Alle partiële evenement Ours is geen uiting van een enkele wereldwijde evenement totalisator, maar blijkbaar, ik vergeet elk moment van ons kortstondige voorraad ...

- Heb je de bel hoort?
- Wie was dat?
-De persoon die de drugs brengt
-Hmmm
- Wat was je aan het doen?
Rudely haalde zonder antwoord. Toen ging hij op een kussen in de kamer, stak een been over de andere in de lotushouding en haalde er een marihuana sigaret doos.
- Wil je een hint Wij brengen u de doos zei tegen haar vriend, die net naar de afdeling was gekomen.
Ik hou niet van Mexicaanse marihuana, je weet nooit wat je rookt.
-Alla Tù EL zei smalend Komt naar mijn daden oordelen -.? Benaderd de sigaret en stak hem voorzichtig, maakte hem alsof het een ritueel.
Ze knikte.
'Je hebt het hart van vele vrouwen, waaronder die van mij kapot. En enkele vrienden hebben ook verraden.
'Ja,' mompelde hij.
-Nou, ik moet alles wat ik moet betalen in dit leven zeggen, geloven in karma, toch? Niets ontsnapt aan de goddelijke wet zegt het zonder omheen te draaien.
-Hmm ... Ik zie waar je naartoe gaat. Ik vertrouw meer in geluk, antwoordde mijn vriend. Maar hoe zou u het zich veroorloven?
- Lijden ondraaglijke kanker, waar je gepraat AHI, 'riep ze, glimlachend een sonrrisa licht. Een kanker die je hele lichaam binnendringt en laat je seksueel ongeldig.
En ja, in die geest, sprak meer dan een uur: kunst, voetbal, politiek, de recente release in theaterproducties, vriendelijkheid, seks en andere dingen meer ... dan begon seksueel gestrand om te vrijen. Ze weigerde te zeggen het niet goed was. Had net niet helemaal mee eens.
-Laat me nu in te voeren ...
- Waarom wil je erop?
-Ik wil seks te hebben als je met de menstruatie. Ik wil raken in uw bloed, alsof we behoorde tot beide. Wat voel je?
Ik voel mijn bloed-vlek ons lichaam, alsof ik de huid kwetsen. Ik voel pijn, ik scheur je koppigheid maakt me meer bloeden.
-Dat klinkt aantrekkelijk, je zet me ... verlies ik de tijd uit, ik meedoen allemaal, is de dood niet bestaat, laat me gaan ...
Ze zei dat ze was blij voor hem. Gehandeld als een broek. Wist u dat veel meisjes verliefd op uw stijl ...
-Als je in mij ... Ik rijd mezelf om me aan te raken. Waarom heb je me dat?
'Ik dwing mezelf je bewust van je lichaam te maken. Een om te breken met wat je broer verteld, je was van mij en ik verlenging van Ti ...
Elk van zijn bewegingen waren nu meer ritmische en langdurige, zijn lippen waren strak en een lichte blos geaccentueerd de kleur van haar gezicht.
'Maar ik denk niet dat ik dat doe. Het stoort me, ik ben kwaad.
- Wil je niet meer prikkelen?
-Een beetje ...
'Entregate Dan zijn deze sensaties. Geniet ervan
En de TU ... que voelen?
'Ik voel me, voorbij je. Ik zie niets als we de liefde. Ik krijg in mijn eigen visioenen. Tù niet bestaan, niet hier. Niets is echt ...
Zij zweeg een oogenblik, hoewel het temperament van zowel de trok hem, rechtte zijn rug en bestrafte hem:
-Ik voor u, ik ben gewoon een scenario waarin u projecteert uw emoties en ervaringen. Ik ben onderdeel van een afvalstof Is het waar? - Maakte een beetje pauze. Tù niet mijn liefde nodig hebben, wil gewoon de warmte van mijn lichaam te voelen om u te verlaten om je dromen en fantasieën mariguanezcas, heb ik gelijk?
- Natuurlijk -! Riep.
- Loop naar de hel, 'zei ze boos.
'Ja,' mompelde hij. Hell Maar er?
En met dat, ontving hij een enorme klap om knock-out het deel van haar dat rechtstreeks naar een andere wereld gezonden ... Het meisje slaakte een kreet van wanhoop en bedelen om te worden verhuurd gratis. Peinsde na een moment. Beide lichamen waren naakt. Ze keek naar de gapende kadaver. Hij bracht zijn gezicht dicht bij zijn voormalig teamgenoot, buiten adem, hijgend, lippen contrìdos, stopte hij en hief zijn hoofd met een poging, spuwde hij in het gezicht ...
- Laten we hopen dat je nog steeds AHI verdomd -! Said met grote kracht zonder afstappen El boeken. De vrouw met haar hand maakte het teken van het kruis in de lucht en trok zich terug, dropping teneergeslagen op het tapijt, verbergt haar gezicht, overspannen van haar rug en vouwen zijn handen als een verzoek voor de veiligheid ...

Het was twee uur in de namiddag, de geluiden van auto's op straat, in de binnenruimte
 afdeling. Het geschreeuw en racen kinderen in de straten aankondiging van hun games. Anderen gekruist met de richting van hun scholen. Buiten dat, zijn sommige mannen chatten met een aantal meisjes en de rug van een park, sommige schakers senioren, omringd door andere mannen, kijken ze spelen. De hele wereld, bewaard in een uniforme manier, maar onzichtbaar, de onverbiddelijke opmars kosmische, in het hier en het nu ...

В самом деле!

Здесь и сейчас, существуют ограничения, которые мы делаем. Все происходит в рамках этих пространств и времен, но мы сопротивляемся принятия: наши телевизоры и так указывают comptadoras с живой мероприятия планируются к немедленному на этих устройствах, хотя события происходят в другое место на планете. Все происходит здесь и не только Алла, часах езды. Нет, бывают здесь и сейчас, в момент, когда они происходят. Это является неоспоримым, просто не хватало технологических достижений и информации помешало нам сертифицировать мир, который всегда действовал таким же образом, но мы не делаем расшифровки или проверки мы достигли с отсутствием глобального информацию покажет нам.

Весь космос, состоит из огромных масс вещества абонента. Мы погружены в великий океан частиц выбирают для сохранения и энергии: это совокупность взаимосвязанных обстоятельств, которые составляют огромный массив связи, которая всегда стремится сбалансировать всю вселенную. Эти энергетические обмен происходит в каждый момент жизни и перемещаются в пределах большой согласованности ансамбль, и мы все делаем вместе.

В нашей Вселенной не существует, отдельные события, которые происходят за пределами или независимо от общего пакета. Те чисто человеческие понятия большой глупостью покрытием, где преобладающая тенденция, чтобы не видеть больше, чем часть вещей. Нам очень понравилось это набор фактов уйти от нас, у нас нет положения обзора. Мы живем в окружающей среде и в наших отношениях без информации целого. Мы настаиваем на живущих в качестве независимых научных исследований, которые ясно указывают на полную, мы limitmos только некоторые основные факты, которые мы, как и сумки, но на самом деле таковыми не являются. Это сильно очевидным человека бессознательных структур нашего мышления, что мы живем в глобальной информации мы используем его, но на самом деле, мы вышли из абсолютной последовательности и космического целого. Все является частью всестороннего и тщательного кадр, нравится нам это или нет. Все событие частичной Мы живем не является проявлением одного глобального события тотализатор, но, видимо, не помню каждый момент нашей эфемерное наличие ...

- Разве ты не слышал колокола?
- Кто это был?
-Человек, который приносит наркотики
Хм-
- Что вы делали?
Грубо пожал плечами, не отвечая. Затем он сел на подушке в комнате, закинул ногу на ногу в позе лотоса и вытащила коробку сигарету с марихуаной.
- Хотите намек Чего вы коробку сказал ей друг, который только что пришел в отделение.
Мне не нравится мексиканская марихуана, вы никогда не знаете, что вы курите.
Алла Ту-EL презрительно сказал идет судить мои действия -.? Подошел сигарету и закурил осторожно, сделал его, как если бы это был ритуал.
Она кивнула.
"Вы нарушили сердца многих женщин, в том числе моя. И несколько его друзей предали тоже.
«Да», пробормотал он.
-Ну, я должен сказать, что все, что я должен платить в этой жизни, верит в карму, не так ли? Ничто не ускользает от божественного закона сказал, что это не ходя вокруг да около.
-Хм ... Я вижу, куда вы идете. Я верю в удачу больше, мой друг ответил. Но как бы вы себе это позволить?
- Страдания мучительной рака, где вы говорили Ахи воскликнула она, улыбаясь sonrrisa света. Рак, который вторгается все ваше тело и оставить вас сексуально недействительным.
И так, в том же духе, говорил больше часа: искусство, футбол, политика, недавнее освобождение в театральных постановках, доброта, пола и других вещей, более ... потом начал сексуально мель , чтобы заняться любовью. Она отказалась сказав, что это не так. Если бы только что не совсем согласен.
-А теперь позвольте мне войти ...
- Почему вы настаиваете?
-Я хочу заниматься сексом, когда вы с менструацией. Я хочу попасть в вашу кровь, как будто мы принадлежали к обоим. Что вы чувствуете?
Я чувствую, что моя кровь пятна наши тела, как будто я повредить кожу. Я чувствую боль, Я разрываю твое упрямство заставляет меня кровоточить больше.
-Это звучит привлекательно, ты меня ... Я теряю счет времени, я присоединяюсь ко всем, смерти нет, отпусти меня ...
Она сказала, что была рада за него. Действовал как для брюк. Знаете ли вы, что многие девушки влюбились в ваш стиль ...
-Когда ты внутри меня ... Я езжу себе прикоснуться ко мне. Зачем ты меня об этом?
"Я заставляю себя вы узнаете о вашем теле. Разорвать с тем, что ваш брат сказал, чтобы ты была моей и я продлении Ti ...
Каждый из его движения были теперь более ритмичной и длительной, губы были плотно и легким румянцем акцентировал цвет ее лица.
«Но я не думаю, что я делаю это. Это беспокоит меня, я зло.
- Не возбуждает вас больше?
-Немного ...
«Тогда entregate эти ощущения. Наслаждайтесь ими
И Ту ... Que себя чувствуете?
«Я чувствую себя, за вас. Я ничего не вижу, когда мы занимаемся любовью. Я получаю в моем собственном видений. Ту не существует, здесь нет. Ничто не реально ...
Она помолчала, хотя темперамент обоих привлекала его, выпрямить спину и упрекнул его:
-Я для вас, я просто сценарий, в котором Вы будете проецировать свои эмоции и переживания. Я часть отходов правда - сделал небольшую паузу. Ту не нужна моя любовь, просто хочу почувствовать тепло моего тела, чтобы оставить вас в мечты и фантазии mariguanezcas, у меня есть права?
- Естественно, - воскликнул.
- Иди к черту, сказала она сердито.
«Да», пробормотал он. Ад, но есть?
И с этим, он получил страшный удар, чтобы выбить ее часть, которая направляется непосредственно в другой мир ... Девушка вскрикнула от отчаяния и просится быть отпущен на свободу. Mused после короткой паузы. Оба тела были голые. Она посмотрела на зияющую трупа. Он приблизил свое лицо к его бывшим товарищем по команде, задыхаясь, тяжело дыша, губы contrìdos, он остановился и поднял голову с усилием, он плюнул в лицо ...
- Будем надеяться, что вы все еще чертовски Ахи - сказал с большой силой, не вставая с Эль-бронирования. Женщина с ее ручной крестное знамение в воздухе и отступили, сбросив удрученным на ковре, пряча лицо, выгибая спину и складные руки его, как ищет безопасности ...

Это было в два часа дня, звуки машин на улицах, сунул
 отдела. Крики и гоночных детей на улицах объявили о своих играх. Другие пересекается с направлением от своих школах. Кроме того, некоторые мужчины болтали с некоторыми девушками и задняя часть парка, некоторые пожилые шахматисты, в окружении других мужчин, смотреть как они играют. Весь мир, хранится в едином порядке, но невидимым, его неумолимо космическое, в здесь и сейчас ...

In Der Tat!

Das Hier und Jetzt, sind die Grenzen, die wir machen. Alles geschieht innerhalb in jenen Räume und Zeiten obwohl wir, es zu akzeptieren widerstehen: Our TVs und comptadoras so anzuzeigen, mit Ereignissen, dass sind aus einem unmittelbarste Art und Weise in jenen Appliances projiziert Live-, obwohl die Ereignisse in einem gewissen anderen locality der Planet sind passiert. Dinge hier geschehen und nicht nur Alla, Stunden entfernt. Nein, hier und jetzt, in dem Moment, sie geschehen passieren. Das ist nicht zu leugnen, nur fehlte technologische Fortschritte und Informationen verhindert bescheinigen uns eine Welt, die immer in der gleichen Weise betrieben hatte, aber wir tun nicht entschlüsseln oder überprüfen wir zu einem Mangel an globaler Informationen erreicht wird uns zeigen.

Der gesamte Kosmos umfasst massenweise Angelegenheit Anrufer. Wir sind in einem großen Ozean von Partikeln sich für Erhaltung und Energieerzeugung eingetaucht: Es ist ein zusammenhängendes Reihe von Umständen, aus denen sich eine breite Palette von Kommunikations neigt immer dazu, dass das gesamte Universum zu balancieren. Diese Energie Austausch stattfinden in jedem Augenblick des Lebens und bewegen sich innerhalb großes Ensemble Kohärenz und wir alle zusammen machen.

In unserem Universum, nicht, dass es nicht existiert, einzelne Ereignisse, die außerhalb oder unabhängig geschehen des Gesamtpakets. Das sind nur menschliche Vorstellungen von einer großen Dummheit beschichteten wo vorherrschenden Tendenz, nicht mehr als ein Teil der Dinge zu sehen. Wir liebten, dass die Menge von Fakten uns zu entkommen, haben wir nicht eine Position der Übersicht. Wir leben in unserer Umwelt und in unseren Beziehungen, ohne die Informationen von dem Ganzen. Wir bestehen auf Leben als unabhängige wissenschaftliche Erkenntnisse, die eindeutig die vollständige, haben wir nur einige grundlegende Fakten, die wir mögen und totes limitmos, aber wirklich nicht. Diese stark bemerkbar menschlichen Unbewussten Strukturen unseres Denkens, dass wir in den globalen Informationen nutzen wir sie leben, aber in Wahrheit sind wir aus der absoluten Konsistenz und kosmischen Ganzen. All Teil eines Rahmens Gesamt-und rigorose, freut uns oder nicht. Alle Teil-Ereignis Ours ist nicht Ausdruck einer einzigen globalen Veranstaltung tote, aber anscheinend vergessen, dass ich jeden Moment unseres ephemeren stock ...

- Wussten nicht hören Sie den Türklingel?
- Wer war das?
-Die Person, die die Drogen bringt
Hmmm-
- Was hast du gemacht?
Rudely zuckte, ohne zu antworten. Dann setzte er sich auf einem Kissen auf dem Zimmer, schlug ein Bein über das andere in der Lotus-Position und zog eine Marihuana-Zigarette Box.
- Willst du einen Tipp Bringing Sie die Box sagte zu ihrer Freundin, die gerade in die Abteilung gekommen war.
Ich mag es nicht mexikanischen Marihuana, man weiß nie, was Sie rauchen.
Alla-tù El verächtlich Coming to meine Handlungen beurteilen -.? Näherte die Zigarette und zündete sie sorgfältig, machte ihn, als ob es ein Ritual waren.
Sie nickte.
"Sie haben die Herzen vieler Frauen, einschließlich der Mine gebrochen. Und einige Freunde haben zu verraten.
"Ja", murmelte er.
-Nun, ich alles, was ich in diesem Leben bezahlen muss sagen, an Karma glauben, nicht wahr? Nichts entgeht das göttliche Gesetz sagte es ohne Umschweife.
-Hmm ... ich sehe, wohin du gehst. Ich vertraue darauf, mehr Glück, antwortete mein Freund. Aber wie würden Sie es sich leisten?
- Sufriendo ein Krebs qualvoll, Ahi, wo Sie Sprechen Sie, sie umreißt einen leichten-Rief! Sonrrisa-. Ein Krebs, der den ganzen Körper eindringt und lassen Sie sexuell ungültig.
Und so, in dieser Art, sprach mehr als eine Stunde: Kunst, Fußball, Politik, die kürzlich erfolgte Freilassung in Theaterproduktionen, Freundlichkeit, Sex und andere Dinge mehr ... dann begann sexuell gestrandet , um die Liebe geworden. Sie weigerte sich sagen, es war nicht richtig. Hatte gerade nicht ganz zustimmen.
-Lassen Sie mich jetzt zu betreten ...
- Warum Sie darauf bestehen?
-Ich möchte Sex haben, wenn Sie mit der Menstruation sind. Ich möchte in Ihrem Blut erwischt, als ob wir beide gehörten. Was fühlen Sie?
Ich fühle meine Blutfleck unserem Körper, als ob ich die Haut verletzt hatte. Ich fühle Schmerz, ich reiße Ihre Hartnäckigkeit macht mich stärker blutet.
-Das klingt attraktiv, du hast mich wenden ... ich verliere die Zeit, ich schließe mich allen, ist der Tod nicht existiert, lass mich gehen ...
Sie sagte, sie war froh für ihn. Verhielt sich wie ein Hose. Wussten Sie, dass viele Mädchen verliebte sich mit Ihrem Stil ...
-Wenn Sie in mir bist ... Ich fahre mich, mich zu berühren. Warum machst du mich so?
"Ich zwinge mich, dass Sie bewusst Ihren Körper. Ein mit dem, was dein Bruder dir gesagt zu brechen, waren Sie mir und ich Verlängerung von Ti ...
Jede seiner Bewegungen waren jetzt mehr rhythmische und verlängerte, waren seine Lippen fest und eine leichte Röte akzentuiert die Farbe ihres Gesichts.
"Aber ich glaube nicht, dass ich das tun. Es stört mich, ich bin böse.
- Nicht mehr begeistern?
-Ein wenig ...
"Dann entregate diese Empfindungen. Genießen Sie sie
Und der TU ... Què fühlen?
-I fühlen zu meinem gleichen, mehr von tì ALLA. Ich sehe nichts, wenn wir Liebe machen. Me METO in meine Visionen eigenen. Tù nicht existieren, nicht hier. Nichts ist real ...
Sie schwieg einen Moment, obwohl das Temperament sowohl das ihn anzog, richtete sich auf und bedrohte ihn:
-Ich für dich, ich bin nur ein Szenario, in dem Sie projizieren Ihre Gefühle und Erfahrungen. Ich bin Teil eines Abfall Ist es wahr - machte eine kleine Pause. Tù nicht meine Liebe, wollen einfach nur die Wärme meines Körpers fühlen Sie, um Ihre Träume und Fantasien mariguanezcas zu verlassen, habe ich Recht?
- Natürlich - Rief.
- Fahr zur Hölle ", sagte sie wütend.
"Ja", murmelte er. Hölle Aber es?
Und damit erhielt er einen gewaltigen Schlag, knock out der Teil von ihr, die direkt in eine andere Welt geschickt ... Das Mädchen stieß einen Schrei der Verzweiflung und betteln zu lassen frei. Mused nach einem Moment. Beide Gremien waren nackt. Sie blickte auf die klaffende kadaver. Er brachte sein Gesicht nahe an seinem ehemaligen Teamkollegen, außer Atem, keuchend, Lippen contrìdos, blieb er stehen und hob den Kopf mit einer Anstrengung, spuckte er in das Gesicht ...
- Hoffen wir, du bist immer noch verdammt AHI - Said mit großer Kraft ohne Absteigen El Buchung. La Frau mit ihrer Hand machte das Zeichen des dem Kreuz in der Luft und im Ruhestand, Plumpsendes auf dem Teppich niedergeschlagen, versteckt das Gesicht, greifender ihren Rücken und Überquerung Hände wie seeking for Sicherheitstreppen und ...

Es war zwei Uhr nachmittags, die Geräusche der Autos auf den Straßen, in der erreichte
 Abteilung. Die Schreie und Renn Kinder in den Straßen der Ankündigung ihrer Spiele. Andere gekreuzt mit Richtung ihrer Hochschulen. Darüber hinaus wurden einige Männer mit einigen Mädchen und der Rückseite eines Parks, einige Schachspieler Senioren, von anderen Männern umgeben plaudern, beobachten sie spielen. Die ganze Welt in einer einheitlichen Art und Weise gehalten, aber unsichtbar, seinen unaufhaltsamen Marsch kosmisch, im Hier und Jetzt der ...

INDEED!

The here and now, are the limits that we make. Everything happens within those spaces and times but we resist accepting: Our TVs and so indicate comptadoras with live events are planned for an immediate on those devices, although the events are happening at some other location on the planet. Things happen here and not only allà, hours away. No, happen here and now, in the moment they are happening. That is undeniable, just lacked technologic advances and information prevented us certify a world that had always operated in the same way, but we do not decrypt or verify we reached to a lack of global informations will show us.

The entire cosmos, comprises of vast masses of matter caller. We are immersed in a great ocean of particles opting for conservation and energy generation: It is an interconnected set of circumstances that make up a vast array of communication that always tends to balance the entire universe. These energy exchanges take place at every moment of life and move within large ensemble coherence and we all make together.

In our universe, there do not exist, individual events that happen outside or independently of the overall package. Those are merely human notions of a great folly coated where prevailing tendency not to see more than a part of things. We loved that the set of facts escape us, we do not have a position of overview. We live in our environment and in our relationships without the informations of the whole. We insist on living as independent scientific findings that clearly indicate the full, we limitmos only some basic facts that we like and totes, but really are not. This strongly apparent human unconscious structures our thinking that we live in the global informations we make use of it, but in truth, we are out of absolute consistency and cosmic whole. Everything is part of a comprehensive and rigorous frame, we like it or not. All partial event Ours is not a manifestation of a single global event tote, but apparently, I forget every moment of our ephemeral stock ...

- Did not you hear the bell?
- Who was that?
-The person who brings the drugs
-Hmmm
- What were you doing?
Rudely shrugged without answering. Then he sat on a cushion in the room, crossed one leg over the other in the lotus position and pulled out a marijuana cigarette box.
- Want a hint? Bringing you the box said to her friend, who had just come to the department.
I do not like Mexican marijuana, you never know what you're smoking.
-Allà tù èl said scornfully. Coming to judge my actions? - Approached the cigarette and lit it carefully, made him as if it were a ritual.
She nodded.
'You've broken the heart of many women, including those mine. And several friends have betrayed too.
'Yes,' he murmured.
-Well, I have to say all that I have to pay in this life, believe in karma, right? Nothing escapes the divine law said it without beating around the bush.
-Hmm ... I see where you're going. I trust more in luck, my friend replied. But how would you afford it?
- Suffering excruciating cancer, where you talked ahì, 'she exclaimed, smiling a sonrrisa light. A cancer that invades your whole body and leave you sexually invalid.
And so, in that vein, spoke more than an hour: art, football, politics, the recent release in theater productions, kindness, sex and other things more ... then began sexually stranded to make love. She refused saying it was not right. Had just not entirely agree.
-Let me now enter ...
- Why do you insist?
-I want to have sex when you're with menstruation. I want to get caught up in your blood, as if we belonged to both. What do you feel?
I feel my blood-stain our bodies, as if I'd hurt the skin. I feel pain, I tear your stubbornness makes me bleed more.
-That sounds appealing, you turn me ... I lose track of time, I join all, death does not exist, let me go ...
She said she was glad for him. Acted like a trouser. Did you know that many girls fell in love with your style ...
-When you're inside me ... I drive myself to touch me. Why do you make me that?
'I force myself to make you aware of your body. A to break with what your brother told you, you were mine and I prolongation of tì ...
Each of his movements were now more rhythmic and prolonged, his lips were tight and a slight blush accentuated the color of her face.
'But I do not think I do that. It bothers me, I'm evil.
- Do not excite you more?
-A little ...
'Then entregate these sensations. Enjoy them
And tù ... Què feel?
'I feel myself, beyond you. I see nothing when we make love. I get in my own visions. Tù not exist, not here. Nothing is real ...
She was silent a moment, although the temperament of both the attracted him, straightened his back and rebuked him:
-I for you, I'm just a scenario in which you project your emotions and experiences. I am part of a waste Is it true? - Made a little pause. Tù not need my love, just want to feel the warmth of my body to leave you to your dreams and fantasies mariguanezcas, do I have right?
- Naturally! - Exclaimed.
- Go to hell, 'she said angrily.
'Yes,' he murmured. Hell But there?
And with that, he received a tremendous blow to knock out the part of her that sent directly to another world ... The girl uttered a cry of despair and begging to be let free. Mused after a moment. Both bodies were naked. She looked at the gaping cadaver. He brought his face close to his former teammate, out of breath, panting, lips contrìdos, he stopped and raised his head with an effort, he spat in the face ...
- Let's hope you're still ahì damn! - Said with great force without getting off èl booking. The woman with her hand made the sign of the cross in the air and retreated, dropping dejected on the carpet, hiding her face, arching her back and folding his hands as seeking for safety ...

It was two in the afternoon, the sounds of cars on the streets, reached inside the
 department. The screams and racing children in the streets announcing their games. Others crossed with direction from their schools. Beyond that, some men were chatting with some girls and the back of a park, some chess players seniors, surrounded by other men, watching them play. The whole world, kept in a unified way, but invisible, its inexorable march cosmic, in the here and the now ...

¡ EN VERDAD !

El aquì y el ahora, son los lìmites que nos conforman. Todo sucede dentro en esos espacios y tiempos aunque nos resistamos a aceptarlo: Nuestros televisores y las comptadoras asì lo indican con acontecimientos en vivo que se proyectan de una manera inmediata en esos aparatos, aunque los eventos estèn sucedièndo en alguna otra localidad del planeta. Las cosas suceden aquì y no sòlo allà, a horas de distancia. No, suceden aquì y ahora, en el mismo momento en que estàn ocurriendo. Eso es innegable, sòlo que carecìamos de avances tecnològicos e informativos que nos impedìan certificar un mundo que siempre habìa operado de la misma manera, pero que nosotros no alcanzabamos a descifrar o constatar por falta de informaciòn global que nos lo demostrarà.

El cosmos todo, està compuesto de inmensas masas de materia comunicante. Estamos inmersos dentro de un gran oceàno de particulas que optan por la conservaciòn y generaciòn de la energìa: Se trata de un conjunto de circunstancias intercomunicadas que integran un vasto conjunto comunicativo que tiende siempre al equilibrio del universo entero. Estos intercambios energèticos tienen lugar a cada instante de la vida y se mueven dentro de la coherencia del gran conjunto que formamos todos y entre todos.

En nuestro universo, no hay, no existen, hechos individuales que se sucedan fuera o de forma independiente del conjunto global. Esas son nociones meramente humanas revestidas de una gran necedad donde impera la tendencia a no ver màs que una parte de las cosas. Somos seres que el conjunto de los hechos se nos escapan, no poseemos una postura de visiòn panoràmica. Vivimos en nuestro entorno y en nuestras relaciones interpersonales sin la informaciòn del conjunto. Insistimos en vivir como independientes de los hallazgos cientìficos, que señalan claramente la integraciòn total, nos limitmos sòlo a algunos hechos que damos como fundamentales y totalizadores, pero en verdad no lo son. Esto ha marcado fuertemente las estructuras de nuestros inconscientes humanos creyendo que vivimos de la informaciòn global y que hacemos uso de ella, pero en verdad, estamos fuera de una coherencia absoluta y de conjunto còsmico. Todo forma parte de una trama global y rigurosa, nos agrade o no. Todo evento parcial nuestro, no es màs que una manifestaciòn de un solo evento global y totalizador, pero al parecer, lo olvidamos a cada momento de nuestras efimeras  existencias...

-¿No escuchaste el timbre?
-¿Quièn era?
-La persona que te trae las drogas
-Hmmm
-¿Què estabas hacièndo?
Se alzò de hombros groseramente sin contestar. Despuès se sentò en un cojin de la sala, cruzò una pierna sobre la otra en posiciòn de loto y sacò de una cajita un cigarrillo de mariguana.
-¿Quieres un toque?-dijo acercàndole la cajita a su amiga, que acababa de llegar al departamento.
-No me gusta la mariguana mexicana, nunca sabes que te estàs fumando.
-Allà tù- dijo èl con desden-.¿Vienes a juzgar mis actos?- se acercò el cigarrillo y lo encendiò con mucho cuidado, lo hacia como si se tratarà de un ritual.
Ella asintiò.
-Has destrozado el corazòn de muchas mujeres, entre esas el mìo. Y has traicionado a varios amigos tambièn.
-Si -murmurò.
-Pues te he de decir que todo eso lo tendràs que pagar en esta vida, crees en el Karma, ¿no? No hay nada que escape a esa ley divina- afirmò ella sin andarse por las ramas.
-Hmm...Ya veo por donde vas. Confio màs en la suerte, amiga -replicò-. Pero ¿Còmo habrìa de pagarlo?
-¡Sufriendo un càncer dolorosìsimo, ahì donde te platiquè!-exclamò ella esbozando una ligera sonrrisa-. Un càncer que invada todo tu cuerpo y te deje invalido sexualmente.
Y asì, en ese tenor, hablaron màs de una hora: de arte, del futbol, de polìtica, del reciente estreno en la cartelera teatral, de la bondad, del sexo y de otras cosas màs...Luego se trenzaron sexualmente y empezaron a hacerse el amor. Ella se resistìa dicièndo que no estaba bien. No acababan de ponerse de acuerdo del todo.
-Deja que te penetre ahora...
-¿Por què insistes?
-Quiero hacer sexo cuando estàs con la menstruaciòn. Quiero quedar atrapado en tu sangre, como si nos perteneciera a ambos. ¿Que sientes?
-Siento que mi sangre mancha nuestros cuerpos, como si me hubieses herido la piel. Siento dolor, me desgarro, tu dureza me hace sangrar màs.
-Eso me parece atrayente, me excitas...Pierdo la nociòn del tiempo, me integro a todo, la muerte no existe, me dejo ir...
Ella dijo que se enorgullecìa de èl. Obraba como si fuera un galàn. Le hizo saber que muchas jòvenes se enamoraban de su estilo...
-Cuando estàs dentro de mì...me conduces a tocarme a mi misma. ¿Por què me obligas a eso ?
-Te obligo a que tomes conciencia de tu cuerpo. A que rompas con lo que tu hermano te dijo, que eras una prolongaciòn mìa y yo de tì...
Cada uno de sus movimientos eran, ahora, màs cadenciosos y prolongados, sus labios estaban tensos y un leve rubor acentuaba el color de su semblante.
-Pero a mi no me parece que me hagas eso. Me molesta, me siento perversa.
-¿No te excitas màs?
-Un poco...
-Entonces, entregate a esas sensaciones. Disfrutalas
-Y tù...¿Què sientes?
-Me siento a mi mismo, màs allà de tì. No veo nada cuando hacemos el amor. Me meto en mis visiones propias. Tù no existes, no estas aquì. Nada es real...
Ella se quedò en silencio unos instantes y pese a que el temperamento de ambos los atraìa poderosamente, enderezò su espalda y lo increpò:
-Yo para tì, soy sòlo un escenario en el cual proyectas tus emociones y experiencias. Soy parte de un desecho ¿Es verdad ?- hizo una pequeña pausa-. Tù no necesitas de mi amor, solo quieres sentir  el calor de mi cuerpo para abandonarte a tus sueños y fantasias mariguanezcas, ¿Tengo razòn?
-¡Naturalmente!- exclamò èl.
-¡Vete al infierno !-dijo ella muy enfadada.
-Si- murmurò-.¿Pero el infierno existe?
Y dicho eso, recibiò un tremendo golpe de knock out, por parte de ella que lo enviò directamente al otro mundo...La chica lanzò un grito de desesperaciòn como implorando que la dejaran en libertad. Despuès cavilò un momento. Ambos cuerpos estaban desnudos. Ella miraba el cadàver boquiabierta. Acercò su rostro al de su ex compañero, con la respiraciòn entrecortada, resoplando, los labios contrìdos, se detuvo y levantando con esfuerzo la cabeza, le escupiò en la cara...
-¡Ojalà y todavìa estes ahì maldito!- dijo con gran fuerza sin aùn bajarse de èl. La mujer con su mano hizo la señal de la cruz en el aire y se retiro, dejàndose caer abatida sobre la alfombra, ocultando el rostro, arqueando la espalda y cruzando las manos como en procura de protecciòn...

Eran las dos de la tarde, los sonidos de los autos en las avenidas, alcanzaban el interior del
 departamento. Los gritos y las carreras de los niños en las calles anunciaban sus juegos. Otros cruzaban en direcciòn de sus colegios. Màs allà, unos hombres se veìan charlando con unas chicas y al fondo de un parque, unos jugadores de ajedrez de la tercera edad, rodeados de otros hombres, vièndoles jugar. El mundo todo, continuaba de manera unificada, pero invisible, su inexorable marcha còsmica, en el aqui y en el ahora...


(RETORNO AL RATO...)

HYMN TO JOY

It is a fact that the whole universe in itself, we have content in our organizational structures ... We carry this energy and luminicas small structures existing in all things around us. However, we remain as subhuman mentally as when we started thousands of years ago. In this sense, our progress has been very stunted and superficial, despite the great advances in science that become reality, every moment, most fantastic and very little decipherable: Everything seems possible, but not knowing or understanding the structures of these magnificent discoveries. Still, ordinary beings expect all science, greatly benefit from it, consume it and use it but do not know how it operates nor care to understand, very little care about that: We continue cursing the dark parts of our world, without and even dare to light a single match that we could provide some light, we prefer mercury bulbs with allogenic or go blind we pollute and hurt dazzling all. Moreover, our values ​​very relegated reference purposes, and are no longer respected traditions, rituals and myths have disappeared almost completely for the sake of modernity ...

And we must add to the above, and we have to accept that everything we experience ourselves as outside, not realizing that in truth, nothing exists outside our brains, and that is through these bodies that we exist too nervous because we are in the brains of others ... We are amphibious beings, inhabitants of two worlds, inner and outer, but belong to the inner world that is our authentic and true home, but being continually punishing our imagination, our intelligence, we filmmakers been losing our tasks, finishing with poetry, with inner creativity and nobility of our souls and how wonderful and magical it was all over, ignoring the trolls, fairies and angels that sit in daily on our tables, all these, we have also been annihilating for the superficial, inconsequential and unnecessary ...

In Our modern world, now more than ever, is perceived and exhibits a very sickly undertone: Violence, separatism, crisis, indifference, crime, paranoid superiority, neurosis, psychosis collective ways of living immersed in a terrible mess where people do not enough is sold, cheerful and good-humored as to build a happy world that is full evidence that our world is not more than the projection of our own image and content, our absorption limit to the outside world is what we carry in our interiors full of misfortune and are causing profound disappointment and failure elimination of all mankind ...

It was impossible! But he had to accept the reality:
- Do not die, my friend! Hold I cried strongly encourage treating ...
- Are you listening?
The dying she get it moving your head nodding. His face was contracted with pain. His eyes were deeply sunken. His body was stiff as a board by way of protection. Both looked like we looked. The pallor of his face was like wax. Your correct stirring projected breath. He moved his head slowly from side to side, more and more pale. Emphasized her high forehead and long black hair. The face all plunged as in a distance, at one end through which èl was alone. Pupils something looked, poked the ahì present, his eyes can never describe. Watching his face was looking in the mirror that reflects one's own death.
He said:
'I'm going.
- Who was it? - I struggled to bring his ear to her lips. He said a word that no one could understand and then said:
- ... My children ... I ... I. - Sob. Did not see-breathed painfully and fell. That was the last thing you said.
-Do not die, please, mate. A doctor! - Shout.
After a few minutes the doctor bent and ripped blue shirt exposing his chest hurt skinny and moist. The present ahì eyes tightly closed, did not want to see.
- Is he dead, doctor?
- She said firmly almost beyond cure, nothing is possible, do not even dare to do something, we should not try. Let him die in peace.
The knife was right in the middle of your chest. Not seem to feel pain.
Well ... then we do ...-I looked in his eyes were eyes of agony, they saw, were glass dull, stiff, were the eyes of death. Someone moved the body, trying to accommodate it, the knife moved by the effort. The body slid on the floor, loosened, blood gushing from the hole and his mouth and nose. I trembled from head to foot trying to chase away the fear jaw was shaking, my teeth hit each other, I was very embarrassed, very upset about being in this trance so bitter. There was silence, the floor was covered in blood. Felt sick, look away to one of the windows, gritting his teeth as if to destroy this strange life nightmare.
-What a mess, 'I said.
The doctor shrugged.
-Since there are several stabbed to treatment in this area. A few days ago a man who gouged his eyes out. apparently it is a hatred of monsters ...
My heart was beating heavily, sweat dripping from my armpits, flowed all over my back, forehead and hands. My friend was dead and it is normal to know that someone is dead, but in this case, no one knew who had stabbed. I was alive, but now would have been dead ... I cried bitterly.
- What in the world? What will we do? - I told myself.
The face of all witnesses, was badly decomposed, was horrible, nobody then wanted to see the arrival of death. I showed them all his fist and shouted:
- Damn them, as they dared to kill that way to a poor cripple paralyzed!

I'm lying in my bed, my heart beats like a drop dripping from a faucet and I can not CERAR. Continuous live with the image of my friend bleeding on the floor of his room ... In the distance I hear a stereo that marks the rhythm with the beat of my heart and I can never forget: The Ode to Joy!

FUERA DE NUESTROS INTERIORES

Es un hecho que todo el universo en sì mismo, lo tenemos contenido en nuestras estructuras orgànicas...Somos portadores de esas pequeñas estructuras energèticas y luminicas existentes en todas las cosas que nos rodean. Sin embargo, mentalmente permanecemos tan infrahumanos como cuando empezamos hace ya miles de años. En ese sentido nuestro avance ha resultado ser muy raquitico y superficial, pese a los grandes avances de la ciencia que vuelven la realidad, a cada momento, màs fantàstica y muy poco descifrable: Todo parece posible, pero sin saber ni comprender  las estructuras de esos magnìficos descubrimientos. Aùn asì, los seres comunes todo lo esperan de la ciencia, se benefician de ella grandemente, la consumen y la usan pero no saben como opera ni les preocupa entenderla, muy poco les importa eso: Continuamos maldiciendo las partes oscuras de nuestro mundo, sin atrevernos ya  siquiera a encender un simple cerillo que nos pudiese brindar un poco de luz, preferimos las làmparas de alogeno o mercurio que nos enceguecen contaminan y lastiman deslumbrando todo. Por otra parte, nuestros valores estàn muy relegados,  y las tradiciones ya no se respetan, los ritos y los mitos han desaparecido casì por completo en aras de la modernidad...

Y hay que agregar a todo lo anterior, y lo tenemos que aceptar, que ya todo lo vivimos como fuera de nosotros mismos, sin percatarnos que en verdad, nada existe fuera de nuestros cerebros y que es atravès de esos òrganos nerviosos que nosotros  tambièn existimos, pues estamos en los cerebros de  los otros...Somos seres anfibios, habitantes de dos mundos, interior y exterior, pero pertenecemos al mundo interno que es nuestro autèntico y verdadero hogar, pero al estar castigando continuamente nuestra imaginaciòn, nuestra inteligencia, hemos ido perdiendo nuestras tareas realizadoras, terminando con la poesìa, con la creatividad interior y la nobleza de nuestras almas y lo maravilloso y màgico que se encontraba por todas partes, dejando de lado a los duendes, a las hadas y a los angeles que se sentaban a diario en nuestras mesas, a todos esos, tambièn los hemos ido aniquilando en favor de lo superficial, intrascendente e innecesario...

En nuestro ultramoderno mundo, ahora màs que nunca, se percibe y se manifiesta un transfondo muy enfermizo: Violencia, separatismo, crisis, indiferencia, crimen, superioridad paranòica, neurosis, psicosis colectivas, formas de vivir inmersas en un desorden espantoso donde la gente no es lo suficientemente alegre y no està bien humorada como para construir un mundo feliz, esto es una total evidencia porque nuestro mundo no es màs que la proyecciòn de nuestra propia imagen y contenido, nuestro lìmite es proyectar al exterior lo que portamos en nuestros interiores llenos de infortunio y profunda decepciòn que estàn provocando la eliminaciòn y el fracaso de la humanidad entera...

¡Era imposible! Pero tenìa que aceptar la realidad:
-¡No te mueras, amigo! ¡Aguanta!-gritè fuertemente tratàndolo de animar...
-¿ Me escuchas?
El moribundo logrò mover la cabeza asintièndo. Su rostro estaba contraido por el dolor. Sus ojos estaban profundamente hundidos. Tenìa el cuerpo rìgido como tabla a manera de protecciòn. Ambos parecìa que nos mirabamos. La palidez de su boca era como la cera. Su respiraciòn  entrecortada proyectaba agitaciòn. Movìa la cabeza lentamente de un lado a otro, palidecìa màs y màs. Resaltaba su frente alta y el pelo largo y negro. El rostro todo se sumergìa como en una lejanìa, en un confìn por donde èl andaba solo. Las pupilas algo buscaban, se nos clavaban a los ahì presentes, su mirada jamàs podrè describirla. Mirar su rostro era mirarse en el espejo que refleja la muerte propia.
Dijo:
-Ya me voy.
-¿Quièn fue?- me esforcè por aproximar el oìdo a sus labios. Dijo una palabra que nadie pudo entender y despuès dijo:
-...mis hijos... Yo...Yo.- sollozò- .No vi -inhalò penosamente y callò. Eso fue lo ùltimo que dijo.
-No te mueras, por favor, amigo. ¡Un mèdico!- gritè.
Pasaron unos minutos y el doctor se inclinò y desgarrò la camisa azul dejando al descubierto el pecho flaco y hùmedo del herido. Los ahì presentes cerraron los ojos con fuerza, no querìan ver.
-¿Està muerto, doctor ?
- Casì- dijo firmemente- No tiene remedio, ya nada es posible, ni siquiera me atrevo a hacer algo, no conviene intentarlo. Dèjenlo morir en paz.
El cuchillo estaba justo en el centro de su pecho. No parecìa sentir dolor.
-Bueno..., entonces què hacemos...-Me asomè a sus ojos, eran ojos de agonìa, no veìan , eran vidrios sin brillo, yertos, eran los ojos de la muerte. Alguien moviò el cuerpo, trataba de acomodarlo, el cuchillo se moviò por el esfuerzo. El cuerpo se deslizò en el suelo, se aflojò, la sangre manaba a borbotones por el agujero y por su boca y la nariz. Yo temblaba de pies a cabeza tratando de alejar el miedo, me temblaba la quijada, mis dientes se golpeaban unos contra otros, sentìa mucha verguenza, mucho malestar por estar en este trance tan amargo. Reinò el silencio, el suelo estaba cubierto de sangre. Sentìa nauseas, aparte la vista hacia una de las ventanas, apretando los dientes como queriendo destrozar esta extraña vida de pesadilla.
-Que desastre-dije.
El doctor se encogiò de hombros.
-Ya son varios apuñalados que tratò en està zona. Hace unos dìas a un hombre que le arrancaron los ojos con las uñas. al parecer se trata de un odio de mosntruos...
El corazòn me latìa pesadamente, el sudor manaba de mis axilas, fluìa por toda mi espalda, la frente y las manos. Mi amigo estaba muerto y lo normal es saber porque alguièn està muerto, pero en este caso, nadie sabìa quièn lo habìa apuñalado. Yo estaba vivo, pero ahora querrìa haber estado muerto...Lloraba amargamente.
-¿Què pasa en el mundo? ¿ Què haremos?- me dije a mi mismo.
El rostro de todos los testigos, estaba muy descompuesto, estaba horrible, nadie querìa ver llegar a la muerte. Yo les mostrè el puño a todos y gritè:
-¡Malditos sean, como se atrevieron a matar de esa forma a un pobre invàlido paralìtico!

Estoy acostado en mi cama, mi corazòn late como una gota que gotea de un grifo y no lo puedo cerar. Continuo viviendo con la imagen de mi amigo desangràndose en el suelo de su habitaciòn...A lo lejos oigo una mùsica que se acompasa con el ritmo de mi corazòn y que nunca podrè olvidar: El Himno a la Alegrìa!!!

( RETORNO AL RATO, ESTOY CON UN PACIENTE. GRACIAS)

LA ENTROPIA

Nadie da crèdito de que exista en el universo( que nos incluye por supuesto a todos nostros!), una fuerza que va acabando con lo existente de manera inexorable.

Este tipo de conceptos, deja paralizados a los estudiosos de varias disciplinas. Sobre todo, a los cientìficos a quiènes los marca fuertemente, pues no han encontrado, hasta la fecha, una explicaciòn plausible para tan extraño y siniestro fenòmeno...

La fuerza entròpica està catalogada como medida de degradaciòn irreversible de todo sistema fìsico: Nada en nuestra dimensiòn, resulta eterno, todo se diluye, se agota, se rompe, se desmorona y todo va rumbo al aniquilamiento y a la destrucciòn.

La entropìa señala o representa un estrato nada agradable que nos enfrenta, tarde o temprano, a la autopista que conduce directamente a la muerte. No hay reversa, ni nadie- ni Dorian Gray- pueden retornar de la vejez a la juventud, Oscar Wilde, tambien fallò.

Lo perenne no existe -aunque Aldous Huxley insistiò que sì, en la filosofìa-, incluso llega el momento que todo càe en el olvido: Sueños, planes, proyectos, amores, odios, todo, todo, se degrada, sin quièn nadie hasta ahora, pueda hacer algo para superar ese fatal destino...Todo apunta a que estamos predeterminados por la mismisima muerte y la destrucciòn, aunque nos procuremos todos los cuidados habidos y por haber. El deterioro es lo que prevalece en todo lo que existe, es el comùn denominador en todos nostros y en nuestros entornos, lo cual incluye al mismo universo sideral.

-¿Por què habla de mi familia?- preguntò el viejo-. Ellos nada tienen que ver con mis asuntos financieros...
Arribè a ese restaurante a temprana hora. Habìa una mujer hacièndo el aseo y le pedì que le avisarà al dueño que deseaba hablar con èl. Lo llamò y fue cuando le hice saber que traìa un mensaje de alguien que estaba interesado en comprarle su negocio. De inmediato me respondiò que el no tenìa a la venta su establecimiento. Entonces de acuerdo a las instrucciones recibidas por quièn me habìa contratado, le comentè algunas cosas sobre su familia...
Sucede que yo habìa perdido mi empleo, tenìa ya varios dìas sin probar alimento y de repente al etar pidièndo limosna, me topè en la calle con un extraño hombre que me ofreciò un billete y me hizo subri a su lujoso auto y me mostrò màs preguntàndome que si querìa ganarme una buena cantidad de dinero.
Despues de interrogarme sobre mi vida, se diò cuenta de que yo no era el clàsico pordiosero, que era una persona despierta y preparada y que bien podrìa ayudarlo. Agregò que le resultaba difìcil gastar su dinero porque no podìa justificarlo ante las autoridades fiscales. Necesitaba invertirlo en negocios lìcitos y hacer pasar todo su capital como si fuera lìmpio. Me diò otros billetes para comprarme ropa y pudiese vivir sin problemas, algunos dìas màs. Uno de los billetes de mayor valor, lo dividiò en dos mitades y me dijo: Recibiràs la otra parte si entregas un mensaje al dueño de un restaurante que no quiere aceptar mis ofertas...El mensaje era muy sencillo: ¨Acèpteme como su socio y obtendrà una parte comoda de utildades. Si se negaba, yo le dirìa que no habìa alternativa, que pensarà en su familia, en sus hijas...La finalidad del negocio era lograr que el restaurante creciera y se hiciese màs lucrativo de lo que ya era, permitièndo pasar a los libros contables un dinero ganado en otras partes de manera ilegal...

-La persona que me ha enviado, no hace distinciones entre su familia y su negocio-le dije firmemente-. Una de sus hijas cruza la avenida principal todas las mañanas acompañada de su madre. Sabemos quièn es su maestro de mùsica de la màs pequeña- el pobre hombre se levantò temblando de la mesa en la que nos habìamos sentado.
-¡Voy a hablarle a la policìa de inmediato!- gritò, retornando a la mesa.
Yo tambièn me alertè bastante. Jamàs habìa presionado asì a alguien. Creo que sì lo hice cuando me divorciè. Pero a estas alturas ya lo habìa olvidado. Me dì valor y tratè de proyectar una cara de mafioso. Impostè muy bien mi voz y dije
-No harà semejante cosa -fuì muy firme-. La policìa que hoy auxilia a los ciudadanos, està integrada por un conjunto de gente joven y muy poco maleada que de ninguna manera se van a querer inmiscuir en atreas de rescates altamente peligrosos- no se me ocurriò decir otra cosa-. ¿Cree usted  que van a querer acompañar a su esposa e hijas todos los dìas a la escuela, dìgamelo? -lo increpè fuertemente.
El seguìa sentado, inmovil, con las manos cubrièndole el rostro. Se le veìa que sufrìa mucho.
-La persona que me envìa, tambièn gusta de la mùsica. Dijo que es muy difìcil ser concertista sin buenas manos...Dijo tambièn que no debe usted imponer su terquedad al bienestar y cariño de sus hijas.
El silencio del lugar era ya para esos momentos muy lùgubre. El dueño del restaurante, permanecìa muy callado. Me mirò de reojo.
-Mis hijas van a triunfar, para eso las he preparado-dijo-. Significan todo en mi vida.
Pensò unos segundos y continuò:
-Dìgame como me comunico con esa persona. La llamarè. No tengo màs alternativa, ya sè de quièn se trata.
Al otro dìa, me dì una vuelta por las mismas calles donde solìa pedir limosna. De repente vi venir el flamante auto de mi patròn.
-Hiciste muy buen trabajo, te felicito-dijo esbozando una amplia sonrrisa-. Algùn dìa seràs un magnìfico negociador, polìtico o abogado e incluso hasta dueño de algùn buen restaurante tambièn- se carcajeò ruidosamente...Entre sus dedos tenìa la mitad del billete que me habìa ofrecido y me obsequiò un fajo màs...

Durante mucho tiempo me dediquè a ese tipo de transacciones. Vivìa muy solo, observando como la làpida de la corrupciòn y la deshonestidad nos hundìa cada vez màs en el fètido barro de la mala vida que entre todos habìamos hecho...¿ No habrà otra cara de esta entropìa siniestra?

THE ENTROPY

Nobody gives credit to exist in the universe (including us of course to all of us!), A force that is killing the existing inexorably.

This type of concept paralyzed left to scholars from various disciplines. Above all, the scientists who strongly marks them because they have not found to date, a plausible explanation for such a bizarre and sinister phenomenon ...

The entropic force is provided as listed as irreversible degradation of every physical system: Nothing in our dimension, it is eternal, everything is diluted, exhausts, breaks, falls apart and everything is heading toward annihilation and destruction.

Entropy represents a stratum notes or anything nice that we faced, sooner or later, to the highway leading directly to death. No reverse, no one-neither Dorian Gray can return from old age to youth, Oscar Wilde, also failed.

What does not exist, although perennial Aldous Huxley insisted that yes, in about philosophy-even comes time everything is forgotten: dreams, plans, projects, loves, hates, everything, everything, are degraded, without whom none so far , can do something to overcome this fatal destiny ... All indications are that we are predetermined by the very death and destruction, but we all care seek to have or might have. The deterioration is prevalent in all that exists, is the common denominator in all our environments and Nostros, which includes both sidereal universe.

- Why talk about my family? - Asked the old man. They have nothing to do with my financial affairs ...
I arrived at the restaurant at an early hour. There was a woman flushed the toilet and asked that will warn the owner that wanted to talk to him. I called and was when I let him know he brought a message from someone who was interested in buying your business. I immediately replied that he had not released his establishment. So according to the instructions received from whom I had hired, I mentioned some things about her ...
It happens that I had lost my job, I had several days without food and suddenly to be begging on the street I came across a strange man who offered me a ticket and I drove up to his luxury car and I was more wondering if you then wanted to earn a lot of money.
After questioning me about my life, realized that I was not the classic beggar, who was a person awake and ready and might well help. He added that it was difficult to spend their money because I could not justify it to the tax authorities. Needed to invest in legitimate businesses and pass all their capital as if it were clean. He gave me another ticket to buy clothes and could live without problems, some days. One of the most valuable notes, divided it into two halves and said receive the other hand if you give a message to the owner of a restaurant that does not want to accept my offers ... The message was simple: ¨ accept me as your partner comfortable and takes a share of profits. If he refused, I would say that there was no alternative, to think of his family, his daughters ... The purpose of business was to make the restaurant grow and did more lucrative than it already was allowed to pass the books accounting earned money elsewhere illegally ...

-The person who sent me, makes no distinction between his family and his business, 'I said firmly. One daughter crosses the main street every morning with her mother. We know who your stereo master the more small-the poor man stood trembling on the table where we were sitting.
- I will call the police immediately! - Shouted, returning to the table.
I also alert enough. So had never pressured anyone. Yes I think I did when I got divorced. But by now I forgot. Dì I value and try to project a gangster face. Imposte very well my voice and said
-Will not do such a thing-I was very firm. Police now helps citizens, is provided consisting of a set of young people and very little maleada that in no way are going to want to intrude into highly dangerous rescue tasks-not I think of that other thing. Do you think they'll want to accompany his wife and daughters every day at school, tell me? -I strongly rebuked.
He still sat motionless, his hands covering his face. You see he was suffering a lot.
-The person who sent me ', too like the stereo. He said it is very difficult to be a concert without good hands ... He said that you should not impose their stubbornness to the welfare and care of his daughters.
The silence of the place was already very grim for those times. The restaurant owner, remained very quiet. I mirò askance.
'My daughters are going to succeed, that's what I have prepared,' he said. They mean everything in my life.
He thought for a second and continued:
'Tell me how I communicate with that person. The call. I have no more choice, I know who it is.
The next day, I walked around the same streets where I used to beg. Suddenly I saw the flaming car coming my employer.
-You did a good job, congratulations, outlining a wide sonrrisa said. Someday you'll be a superb negotiator, polìtico or lawyer and even a good restaurant owner too, laughed loudly ... Between her fingers had half of the ticket that had offered me and gave me a wad more ...

For a long time I devoted to such transactions. He lived all alone, watching as the headstone of corruption and dishonesty we sank deeper into the fetid mud of the bad life that we all had done ... Is not there another side to this entropy sinister?

ентропія

Ніхто не дає кредит існувати у Всесвіті (включаючи нас, звичайно, всіх нас!), Сила, яка вбиває існуючі невблаганно.

Цей тип концепції паралізованим ліворуч вчених з різних дисциплін. Перш за все, вчені, які сильно позначає їх, тому що вони не знайшли дотепер, правдоподібне пояснення такої дивної і зловісною явище ...

Ентропійної силою надається як перераховано як необоротна деградація кожної фізичної системи: Ніщо в нашому вимірі, воно не вічне, все розбавляють, вихлопні труби, Breaks, розвалюється, і все йде до знищення і руйнування.

Ентропія являє собою шар нотатки або нічого доброго, з якими ми зіткнулися, рано чи пізно, до шосе, безпосередньо призвели до смерті. Немає зворотного, ніхто-ні Доріана Грея не може повернутися від старості до молодості, Оскар Уайльд, також не вдалося.

Те, чого немає, хоча багаторічні Олдос Хакслі стверджував, що так, в-о філософії навіть приходить час забувається все: мрії, плани, проекти, любить, ненавидить, все, все, розкладаються, без якого всі до цих пір , може зробити щось, щоб подолати цю фатальну долю ... Все вказує на те, що ми зумовлено самою смерті і руйнування, але ми всі дбаємо прагнуть мати або могли б мати. Погіршення поширена в усьому, що існує, є спільним знаменником у всіх наших умовах і Nostros, яка включає в себе як зоряне Всесвіту.

- Навіщо говорити про мою сім'ю - запитав старий. Вони не мають нічого спільного з моїми фінансовими справами ...
Я прибув в ресторан в ранню годину. Там була жінка, спустив воду в туалеті і запитав, що буде попереджати власника, який хотів поговорити з ним. Я подзвонив і був, коли я дати йому знати, він приніс повідомлення від когось, хто був зацікавлений у купівлі вашого бізнесу. Я відразу ж відповів, що він не випустив його створення. Так відповідно до інструкцій, отриманих від якого я найняв, я згадав деякі речі про неї ...
Буває, що я втратив роботу, у мене було кілька днів без їжі і раптом бути жебрацтвом на вулиці, я натрапив на дивну людину, який запропонував мені квиток, і я під'їхав до своєї розкішної машині, і я був більш цікаво, Отже, якщо ви хотіли, щоб заробити багато грошей.
Після допиту мене про моє життя, зрозумів, що був не класичний жебрак, який був людина не спить і готовий і цілком може допомогти. Він додав, що важко було витрачати свої гроші, тому що я не міг виправдати його в податкові органи. , Необхідних для інвестування в законний бізнес і передати весь свій капітал, як ніби це було чисто. Він дав мені ще один квиток, щоб купити одяг і могли б жити без проблем, кілька днів. Один з найцінніших зазначає, розділив його на дві половини і сказав отримає іншого боку, якщо ви даєте повідомлення для власника ресторану, який не хоче прийняти мої пропозиції ... Послання було простим: ¨ прийняти мене в якості вашого партнера зручно і займає частку прибутку. Якби він відмовився, я б сказав, що не було ніякої альтернативи, думати про свою сім'ю, його дочки ... Мета бізнесу було зробити ресторан рости і зробив більш прибутковим, ніж вона вже, давали можливість пройти книг обліку зароблені гроші в іншому місці незаконно ...

-Людина, яка послав мене, чи не робить відмінностей між його родиною та його бізнес, сказав я твердо. Одна дочка перетинає головну вулицю щоранку з матір'ю. Ми знаємо, хто господар вашої стерео більш дрібні-бідняк встав з трепетом на столі, де ми сиділи.
- Я подзвоню в поліцію - Кричав, повертаючись до столу.
Я також попередити достатньо. Так що ніколи не примушував нікого. Та я думаю, що я зробив, коли я розлучилася. Але тепер я забув. Dì я ціную і намагаються проектувати гангстера особа. Imposte дуже добре мій голос і сказав:
-Буде не робити такі речі-я був дуже твердим. Поліція зараз допомагає громадянам, забезпечується, що складається з набору молодих людей і дуже мало maleada які жодним чином не захочуть вторгнутися в особливо небезпечних рятувальних завдань, а не я думаю про це інші речі. Ви думаєте, що вони хочуть, щоб супроводжувати його дружина і дочки кожен день в школу, скажи мені? -Я рішуче заборонив.
Він як і раніше сидів нерухомо, закривши обличчя руками. Ви бачите, що він страждає багато.
-Людина, яка послав мене, теж, як стерео. Він сказав, що дуже важко буде концерт без хороших руках ... Він сказав, що ви не повинні нав'язувати свою впертість у добробут і турботу про свою доньку.
Мовчання місце було вже дуже похмурим для тих часів. Власник ресторану, залишилися дуже тихо. Я mirò косо.
"Мої дочки збираєтеся досягти успіху, це те, що я приготував, сказав він. Вони мають на увазі все, що в моєму житті.
Він на секунду задумався і продовжив:
"Скажи мені, як я спілкуюся з цією людиною. Виклику. У мене немає більше вибору, я знаю, хто це.
На наступний день я ходив по тих же вулицях, де я зазвичай прошу. Раптом я побачив палаючий автомобіль найближчі мого роботодавця.
-Ви зробили хорошу роботу, привітання, з викладенням широкого sonrrisa сказав. Коли-небудь ви будете чудовим переговірником, політичної чи юриста і навіть добрий господар ресторану теж реготав ... Між пальцями була половина квитків, які запропонували мене і дав мені пачку більше ...

Протягом довгого часу я присвятив таких угод. Він жив у повній самоті, спостерігаючи, як надгробок корупції та нечесності ми все глибше в смердючу бруд погане життя, що ми все зробили ... Хіба це не є інша сторона цього зловісного ентропії?

DE ENTROPIE

Niemand geeft krediet op te bestaan ​​in het universum (inclusief wij natuurlijk voor ons allemaal!), Een kracht die het doden van de bestaande onverbiddelijk.

Dit soort begrip verlamd links naar wetenschappers uit verschillende disciplines. Boven alles, de wetenschappers die zich sterk markeert hen omdat ze niet hebben gevonden tot op heden, een plausibele verklaring voor zo'n bizarre en sinistere fenomeen ...

De entropische kracht wordt verstrekt als vermeld als onomkeerbare aantasting van elke fysieke systeem: Niets in onze dimensie, het eeuwig is, is alles verdund, uitlaten, breaks, valt uit elkaar en alles is op weg naar vernietiging en destructie.

Entropie staat voor een stratum aantekeningen of iets leuk dat we geconfronteerd worden, vroeger of later, aan de snelweg die rechtstreeks tot de dood. Geen omgekeerde, niemand-noch Dorian Gray kan terugkeren van ouderdom tot jeugd, Oscar Wilde, ook niet.

Wat niet bestaat, hoewel eeuwigdurend Aldous Huxley stond erop dat ja, in ongeveer komt de filosofie-zelfs de tijd alles is vergeten: dromen, plannen, projecten, liefdes, haat, alles, alles, zijn afgebroken, zonder wie tot dusver , kan iets doen om deze fatale lot overwinnen ... Alles wijst erop dat we worden vooraf bepaald door de zeer dood en vernietiging, maar we zorg willen hebben of zouden kunnen hebben. De verslechtering is wijd verspreid is in alles wat bestaat, is de gemeenschappelijke noemer in al onze omgevingen en nostros, die zowel siderische universum omvat.

- Waarom praten over mijn familie? - Vroeg de oude man. Ze hebben niets te maken met mijn financiële zaken ...
Ik arriveerde bij het restaurant op een vroege uur. Er was een vrouw die het toilet en vroeg dat de eigenaar die wilde met hem praten zal waarschuwen. Ik belde en was toen ik hem laten weten dat hij bracht een boodschap van iemand die geïnteresseerd is in het kopen van uw bedrijf. Ik antwoordde onmiddellijk dat hij niet had vrijgegeven zijn vestiging. Dus volgens de van wie ik had ingehuurd instructies, ik noemde een aantal dingen over haar ...
Het gebeurt dat ik mijn baan kwijt was, had ik een paar dagen zonder voedsel en plotseling te bedelen op straat kwam ik een vreemde man die mij aangeboden een ticket en ik reed naar zijn luxe auto en ik was meer benieuwd als je dan wilde om veel geld te verdienen.
Na verhoor mij over mijn leven, besefte dat ik was niet de klassieke bedelaar, die was een persoon wakker en klaar en misschien wel helpen. Hij voegde toe dat het moeilijk was om hun geld uit te geven omdat ik niet kon rechtvaardigen aan de fiscus. Nodig om te investeren in legitieme bedrijven en passeren alle hun kapitaal alsof het schoon. Hij gaf me nog een kaartje om kleren te kopen en zonder problemen konden leven, sommige dagen. Een van de meest waardevolle notities, verdeelde het in twee helften en zei ontvangt de andere kant als je een boodschap geven aan de eigenaar van een restaurant dat niet wil mijn aanbiedingen te accepteren ... De boodschap was simpel: ¨ accepteren mij als uw partner comfortabel en neemt een deel van de winst. Als hij weigerde, zou ik zeggen dat er geen alternatief is, te denken aan zijn familie, zijn dochters ... Het doel van het bedrijf was om het restaurant te laten groeien en deed lucratiever dan het al was toegestaan ​​om de boeken te passeren boekhoudkundige verdiende geld elders illegaal ...

-De persoon die mij gezonden heeft, maakt geen onderscheid tussen zijn familie en zijn bedrijf, 'zei ik vastberaden. Een dochter kruist elke ochtend de hoofdstraat met haar moeder. We weten wie uw stereo master het meer kleine-de arme man stond bevend op de tafel waar we zaten.
- Ik zal onmiddellijk de politie te bellen -! Schreeuwde, terug te keren naar de tafel.
Ik heb ook genoeg waarschuwen. Dus had nog nooit iemand onder druk gezet. Ja ik denk dat ik deed toen ik ging scheiden. Maar nu ben ik vergeten. Dì Ik hecht waarde aan en probeer een gangster gezicht projecteren. Imposte heel goed mijn stem en zei:
-Zal niet zoiets doen-ik was zeer stevig. Politie helpt nu burgers, wordt voorzien dat bestaat uit een set van jongeren en zeer weinig maleada dat op geen enkele manier gaat willen dringen in zeer gevaarlijke reddingsoperaties-niet denk ik van dat andere ding. Denk je dat ze je willen begeleiden zijn vrouw en dochters elke dag op school, vertel me? -Ik ben er sterk berispte.
Hij zat nog steeds roerloos, zijn handen voor zijn gezicht. U ziet hij leed veel.
-De persoon die mij 'gezonden, ook als de stereo. Hij zei dat het zeer moeilijk is om een ​​concert te zijn zonder goede handen ... Hij zei dat je niet hun koppigheid mag opleggen aan het welzijn en de verzorging van zijn dochters.
De stilte van de plaats was al zeer grimmige voor die momenten. De restauranteigenaar, bleef heel rustig. Ik Mirò achterdochtig.
'Mijn dochters gaan lukken, dat is wat ik heb voorbereid,' zei hij. Ze betekenen alles in mijn leven.
Hij dacht voor een seconde en voortgezet:
'Vertel me hoe communiceer ik met die persoon. De oproep. Ik heb geen keuze meer, ik weet wie het is.
De volgende dag, ik liep rond dezelfde straten waar ik vroeger om te bedelen. Plotseling zag ik de brandende auto aan mijn werkgever.
-U heeft een goede baan, gelukwensen, waarin een breed sonrrisa gezegd. Ooit zult u een fantastische onderhandelaar, Politico of advocaat en zelfs een goed restaurant eigenaar ook, lachte luid ... Tussen haar vingers had de helft van het ticket dat ik had aangeboden en gaf me een prop meer zijn ...

Voor een lange tijd ik besteed aan dergelijke transacties. Hij woonde helemaal alleen, kijken als de grafsteen van corruptie en oneerlijkheid we zonk dieper in de stinkende modder van het slechte leven dat we allemaal hadden gedaan ... Is er niet een andere kant aan deze entropie sinistere?

Энтропия

Никто не дает кредит существовать во Вселенной (включая нас, конечно, всех нас!), Сила, которая убивает существующие неумолимо.

Этот тип концепции парализованным слева ученых из различных дисциплин. Прежде всего, ученые, которые сильно помечает их, потому что они не нашли до настоящего времени, правдоподобное объяснение такой странной и зловещей явление ...

Энтропийной силой предоставляется как перечислено как необратимая деградация каждой физической системы: Ничто в нашем измерении, оно не вечно, все разбавляют, выхлопные трубы, Breaks, разваливается, и все идет к уничтожению и разрушению.

Энтропия представляет собой слой заметки или ничего хорошего, с которыми мы столкнулись, рано или поздно, к шоссе, непосредственно приведших к смерти. Нет обратного, никто-ни Дориана Грея не может вернуться от старости к молодости, Оскар Уайльд, также не удалось.

То, чего нет, хотя многолетние Олдос Хаксли утверждал, что да, в-о философии даже приходит время забывается все: мечты, планы, проекты, любит, ненавидит, все, все, разлагаются, без которого все до сих пор , может сделать что-то, чтобы преодолеть эту фатальную судьбу ... Все указывает на то, что мы предопределено самой смерти и разрушения, но мы все заботимся стремятся иметь или могли бы иметь. Ухудшение распространена во всем, что существует, является общим знаменателем во всех наших условиях и Nostros, которая включает в себя как звездное Вселенной.

- Зачем говорить о моей семье - спросил старик. Они не имеют ничего общего с моими финансовыми делами ...
Я прибыл в ресторан в ранний час. Там была женщина, спустил воду в туалете и спросил, что будет предупреждать владельца, который хотел поговорить с ним. Я позвонил и был, когда я дать ему знать, он принес сообщение от кого-то, кто был заинтересован в покупке вашего бизнеса. Я сразу же ответил, что он не выпустил его создания. Так в соответствии с инструкциями, полученными от которого я нанял, я упомянул некоторые вещи о ней ...
Бывает, что я потерял работу, у меня было несколько дней без еды и вдруг быть попрошайничеством на улице, я наткнулся на странного человека, который предложил мне билет, и я подъехал к своей роскошной машине, и я был более интересно, Итак, если вы хотели, чтобы заработать много денег.
После допроса меня о моей жизни, понял, что был не классический нищий, который был человек бодрствует и готов и вполне может помочь. Он добавил, что трудно было тратить свои деньги, потому что я не мог оправдать его в налоговые органы. , Необходимых для инвестирования в законный бизнес и передать весь свой капитал, как будто это было чисто. Он дал мне еще один билет, чтобы купить одежду и могли бы жить без проблем, несколько дней. Один из самых ценных отмечает, разделил его на две половины и сказал получит другой стороны, если вы даете сообщение для владельца ресторана, который не хочет принять мои предложения ... Послание было простым: ¨ принять меня в качестве вашего партнера удобно и занимает долю прибыли. Если бы он отказался, я бы сказал, что не было никакой альтернативы, думать о своей семье, его дочери ... Цель бизнеса было сделать ресторан расти и сделал более прибыльным, чем она уже, давали возможность пройти книг учета заработанные деньги в другом месте незаконно ...

-Человек, который послал меня, не делает различий между его семьей и его бизнес, сказал я твердо. Одна дочь пересекает главную улицу каждое утро с матерью. Мы знаем, кто хозяин вашей стерео более мелкие-бедняк встал с трепетом на столе, где мы сидели.
- Я позвоню в полицию - Кричал, возвращаясь к столу.
Я также предупредить достаточно. Так что никогда не принуждал никого. Да я думаю, что я сделал, когда я развелась. Но теперь я забыл. Dì я ценю и пытаются проецировать гангстера лицо. Imposte очень хорошо мой голос и сказал:
-Будет не делать такие вещи-я был очень твердым. Полиция сейчас помогает гражданам, обеспечивается, состоящей из набора молодых людей и очень мало maleada которые никоим образом не захотят вторгнуться в особо опасных спасательных задач, а не я думаю об этом другие вещи. Вы думаете, что они хотят, чтобы сопровождать его жена и дочери каждый день в школу, скажи мне? -Я решительно запретил.
Он по-прежнему сидел неподвижно, закрыв лицо руками. Вы видите, что он страдает много.
-Человек, который послал меня, тоже, как стерео. Он сказал, что очень трудно будет концерт без хороших руках ... Он сказал, что вы не должны навязывать свое упрямство в благосостояние и заботу о своей дочери.
Молчание место было уже очень мрачным для тех времен. Владелец ресторана, остались очень тихо. Я mirò косо.
"Мои дочери собираетесь добиться успеха, это то, что я приготовил, сказал он. Они имеют в виду все, что в моей жизни.
Он на секунду задумался и продолжил:
"Скажи мне, как я общаюсь с этим человеком. Вызова. У меня нет больше выбора, я знаю, кто это.
На следующий день я ходил по тем же улицам, где я обычно прошу. Вдруг я увидел пылающий автомобиль ближайшие моего работодателя.
-Вы сделали хорошую работу, поздравления, с изложением широкого sonrrisa сказал. Когда-нибудь вы будете превосходным переговорщиком, политической или юриста и даже хороший хозяин ресторана тоже хохотал ... Между пальцами была половина билетов, которые предложили меня и дал мне пачку больше ...

В течение долгого времени я посвятил таких сделок. Он жил в полном одиночестве, наблюдая, как надгробие коррупции и нечестности мы все глубже в зловонную грязь плохая жизнь, что мы все сделали ... Разве это не есть другая сторона этого зловещего энтропии?

ENTROPIE

Niemand gibt Kredite an im Universum existieren (einschließlich uns natürlich für uns alle!), Eine Kraft, die die Tötung der bestehenden unaufhaltsam.

Diese Art von Konzept, um Wissenschaftler aus verschiedenen Disziplinen gelähmt. Vor allem die Wissenschaftler, die stark markiert, weil sie nicht auf dem neuesten Stand, eine plausible Erklärung für eine solche bizarre und unheimliche Phänomen gefunden haben ...

Der entropische Kraft vorgesehen ist, wie als irreversible Abbau von jedem physischen System aufgelistet: Nichts in unserer Dimension, es ist ewig, alles verdünnt wird, fällt erschöpft, Pausen, auseinander und alles in Richtung Vernichtung und Zerstörung Überschrift.

Entropy stellt eine Schicht Notizen oder etwas schön, dass wir früher oder später konfrontiert, an der Autobahn, die direkt zum Tod. Kein Umgekehrt kann niemand, weder Dorian Gray von Alter der Jugend, Oscar Wilde zurück, auch nicht.

Was nicht vorhanden ist, obwohl mehrjährige Aldous Huxley bestand darauf, dass ja in etwa Philosophie kommt sogar Zeit alles vergessen: Träume, Pläne, Projekte, liebt, hasst, alles, alles, abgebaut werden, ohne die keine so weit kann etwas tun, um diesen fatalen Schicksal zu überwinden ... Alle Angaben sind, dass wir durch die sehr Tod und Zerstörung sind vorgegeben, aber wir alle Hilfe in Anspruch nehmen zu müssen oder haben könnte. Die Verschlechterung ist weit verbreitet in allem, was existiert, ist der gemeinsame Nenner in allen Umgebungen und nostros, die sowohl Sternzeit Universum umfasst.

- Warum über meine Familie zu sprechen - fragte der Alte. Sie haben nichts mit meinen finanziellen Angelegenheiten zu tun ...
Ich kam zu dem Restaurant in einem frühen Stunde. Es war eine Frau die Toilette spülte und darum gebeten, dass die Eigentümer, die mit ihm reden wollte warnen. Ich rief an und war, als ich ihn wissen, dass er eine Botschaft von jemandem, der in den Kauf Ihr Unternehmen interessiert war vermietet. Antwortete ich sofort, dass er nicht seine Gründung bekannt. Also nach den Anweisungen von dem ich angeheuert hatte erhielt, erwähnte ich einige Dinge über ihre ...
Es passiert, dass ich meinen Job verloren, ich hatte mehrere Tage ohne Nahrung und plötzlich auf der Straße ich auf einem fremden Mann, der mir angeboten ein Ticket und ich fuhr bis zu seinem Luxus-Auto kam und ich war mehr fragen, betteln wenn Sie wollte dann eine Menge Geld zu verdienen.
Nach der Befragung mich über mein Leben, erkannte, dass ich nicht der klassische Bettler, der eine Person wach und bereit war und vielleicht auch helfen. Er fügte hinzu, dass es schwierig, ihr Geld auszugeben, weil ich nicht rechtfertigen könnte es an den Fiskus. Benötigt, um in legale Geschäfte zu investieren und geben all ihr Kapital, als ob es sauber. Er gab mir ein neues Ticket zu kaufen Kleidung und konnte ohne Probleme leben, einige Tage. Eines der wertvollsten Notizen, teilte es in zwei Hälften und sagte erhalten die andere Seite, wenn Sie eine Nachricht an den Besitzer einer Restaurantkette, die nicht wollen, um meine Vorschläge akzeptieren zu geben ... Die Botschaft war einfach: ¨ akzeptieren mich als Ihr Partner komfortabel und nimmt einen Anteil am Gewinn. Wenn er sich weigerte, würde ich sagen, dass es keine Alternative zu seiner Familie, seine Töchter denken ... Der Zweck des Unternehmens war es, das Restaurant zu wachsen und tat lukrativer als es ohnehin schon durfte die Bücher gehen Buchhaltung verdientes Geld anderswo illegal ...

-Die Person, die mich gesandt hat, macht keinen Unterschied zwischen seiner Familie und sein Geschäft «, sagte ich fest. Eine Tochter kreuzt die Hauptstraße jeden Morgen mit ihrer Mutter. Wir wissen, wer Ihre Stereo-Master desto kleiner der arme Mann stand zitternd auf dem Tisch, wo wir saßen.
- Ich werde sofort die Polizei rufen - rief wieder an den Tisch.
Ich habe auch genug warnen. So hatte noch nie jemanden unter Druck gesetzt. Ja, ich glaube, ich habe, wenn ich geschieden. Aber jetzt habe ich vergessen. Dì Ich schätze und versuchen, ein Gangster Gesicht projizieren. Imposte sehr gut meine Stimme und sagte:
-Wird nicht so etwas tun, ich war sehr fest. Police jetzt hilft den Bürgern, ist vorgesehen, bestehend aus einer Reihe von jungen Menschen und sehr wenig maleada, dass in keiner Weise gehen zu wollen, um in höchst gefährliche Rettungsmission eindringen Aufgaben-ich nicht dieses andere Sache denken. Glaubst du, sie werden wollen, um seine Frau und seine Töchter begleiten jeden Tag in der Schule, sagen Sie mir? -I stark bedrohte.
Er saß noch immer regungslos, die Hände über sein Gesicht. Sie sehen, dass er leidet sehr.
-Die Person, die mich 'gesendet, wie auch die Stereoanlage. Er sagte, es ist sehr schwierig, ein Konzert ohne guten Händen ... Er sagte, dass man nicht zu verhängen ihre Sturheit zum Wohlbefinden und zur Pflege seiner Töchter.
Die Stille des Ortes war schon sehr düster für die damalige Zeit. Der Restaurant-Besitzer, blieb sehr ruhig. Ich mirò schief.
"Meine Töchter gehen, um erfolgreich zu sein, das ist, was ich vorbereitet habe", sagte er. Sie bedeuten alles in meinem Leben.
Er dachte eine Sekunde und fuhr fort:
"Sag mir, wie ich mit dieser Person kommunizieren. Der Anruf. Ich habe keine Wahl mehr, ich weiß, wer es ist.
Am nächsten Tag ging ich um die gleichen Straßen, wo ich früher betteln. Plötzlich sah ich den brennenden Auto kommen mein Arbeitgeber.
-Sie einen guten Job gemacht, herzlichen Glückwunsch, skizziert eine breite sonrrisa sagte. Eines Tages wirst du eine hervorragende Verhandlungsführer, politisch oder Rechtsanwalt und sogar ein gutes Restaurant-Besitzer zu, lachte laut ... Zwischen ihren Fingern hatte die Hälfte des Fahrpreises, die mir angeboten hatte, und gab mir ein Bündel mehr sein ...

Für eine lange Zeit widmete ich solche Geschäfte. Er lebte ganz allein und beobachtete, wie der Grabstein von Korruption und Unehrlichkeit wir tiefer sank in den stinkenden Schlamm des schlechtes Leben, dass wir alle getan hatte ... Gibt es nicht noch eine andere Seite dieses unheimliche Entropie?

LA ENTROPIA

Nadie da crèdito de que exista en el universo( que nos incluye por supuesto a todos nostros!), una fuerza que va acabando con lo existente de manera inexorable.

Este tipo de conceptos, deja paralizados a los estudiosos de varias disciplinas. Sobre todo, a los cientìficos a quiènes los marca fuertemente, pues no han encontrado, hasta la fecha, una explicaciòn plausible para tan extraño y siniestro fenòmeno...

La fuerza entròpica està catalogada como medida de degradaciòn irreversible de todo sistema fìsico: Nada en nuestra dimensiòn, resulta eterno, todo se diluye, se agota, se rompe, se desmorona y todo va rumbo al aniquilamiento y a la destrucciòn.

La entropìa señala o representa un estrato nada agradable que nos enfrenta, tarde o temprano, a la autopista que conduce directamente a la muerte. No hay reversa, ni nadie- ni Dorian Gray- pueden retornar de la vejez a la juventud, Oscar Wilde, tambien fallò.

Lo perenne no existe -aunque Aldous Huxley insistiò que sì, en la filosofìa-, incluso llega el momento que todo càe en el olvido: Sueños, planes, proyectos, amores, odios, todo, todo, se degrada, sin quièn nadie hasta ahora, pueda hacer algo para superar ese fatal destino...Todo apunta a que estamos predeterminados por la mismisima muerte y la destrucciòn, aunque nos procuremos todos los cuidados habidos y por haber. El deterioro es lo que prevalece en todo lo que existe, es el comùn denominador en todos nostros y en nuestros entornos, lo cual incluye al mismo universo sideral.

-¿Por què habla de mi familia?- preguntò el viejo-. Ellos nada tienen que ver con mis asuntos financieros...
Arribè a ese restaurante a temprana hora. Habìa una mujer hacièndo el aseo y le pedì que le avisarà al dueño que deseaba hablar con èl. Lo llamò y fue cuando le hice saber que traìa un mensaje de alguien que estaba interesado en comprarle su negocio. De inmediato me respondiò que el no tenìa a la venta su establecimiento. Entonces de acuerdo a las instrucciones recibidas por quièn me habìa contratado, le comentè algunas cosas sobre su familia...
Sucede que yo habìa perdido mi empleo, tenìa ya varios dìas sin probar alimento y de repente al etar pidièndo limosna, me topè en la calle con un extraño hombre que me ofreciò un billete y me hizo subri a su lujoso auto y me mostrò màs preguntàndome que si querìa ganarme una buena cantidad de dinero.
Despues de interrogarme sobre mi vida, se diò cuenta de que yo no era el clàsico pordiosero, que era una persona despierta y preparada y que bien podrìa ayudarlo. Agregò que le resultaba difìcil gastar su dinero porque no podìa justificarlo ante las autoridades fiscales. Necesitaba invertirlo en negocios lìcitos y hacer pasar todo su capital como si fuera lìmpio. Me diò otros billetes para comprarme ropa y pudiese vivir sin problemas, algunos dìas màs. Uno de los billetes de mayor valor, lo dividiò en dos mitades y me dijo: Recibiràs la otra parte si entregas un mensaje al dueño de un restaurante que no quiere aceptar mis ofertas...El mensaje era muy sencillo: ¨Acèpteme como su socio y obtendrà una parte comoda de utildades. Si se negaba, yo le dirìa que no habìa alternativa, que pensarà en su familia, en sus hijas...La finalidad del negocio era lograr que el restaurante creciera y se hiciese màs lucrativo de lo que ya era, permitièndo pasar a los libros contables un dinero ganado en otras partes de manera ilegal...

-La persona que me ha enviado, no hace distinciones entre su familia y su negocio-le dije firmemente-. Una de sus hijas cruza la avenida principal todas las mañanas acompañada de su madre. Sabemos quièn es su maestro de mùsica de la màs pequeña- el pobre hombre se levantò temblando de la mesa en la que nos habìamos sentado.
-¡Voy a hablarle a la policìa de inmediato!- gritò, retornando a la mesa.
Yo tambièn me alertè bastante. Jamàs habìa presionado asì a alguien. Creo que sì lo hice cuando me divorciè. Pero a estas alturas ya lo habìa olvidado. Me dì valor y tratè de proyectar una cara de mafioso. Impostè muy bien mi voz y dije
-No harà semejante cosa -fuì muy firme-. La policìa que hoy auxilia a los ciudadanos, està integrada por un conjunto de gente joven y muy poco maleada que de ninguna manera se van a querer inmiscuir en atreas de rescates altamente peligrosos- no se me ocurriò decir otra cosa-. ¿Cree usted  que van a querer acompañar a su esposa e hijas todos los dìas a la escuela, dìgamelo? -lo increpè fuertemente.
El seguìa sentado, inmovil, con las manos cubrièndole el rostro. Se le veìa que sufrìa mucho.
-La persona que me envìa, tambièn gusta de la mùsica. Dijo que es muy difìcil ser concertista sin buenas manos...Dijo tambièn que no debe usted imponer su terquedad al bienestar y cariño de sus hijas.
El silencio del lugar era ya para esos momentos muy lùgubre. El dueño del restaurante, permanecìa muy callado. Me mirò de reojo.
-Mis hijas van a triunfar, para eso las he preparado-dijo-. Significan todo en mi vida.
Pensò unos segundos y continuò:
-Dìgame como me comunico con esa persona. La llamarè. No tengo màs alternativa, ya sè de quièn se trata.
Al otro dìa, me dì una vuelta por las mismas calles donde solìa pedir limosna. De repente vi venir el flamante auto de mi patròn.
-Hiciste muy buen trabajo, te felicito-dijo esbozando una amplia sonrrisa-. Algùn dìa seràs un magnìfico negociador, polìtico o abogado e incluso hasta dueño de algùn buen restaurante tambièn- se carcajeò ruidosamente...Entre sus dedos tenìa la mitad del billete que me habìa ofrecido y me obsequiò un fajo màs...

Durante mucho tiempo me dediquè a ese tipo de transacciones. Vivìa muy solo, observando como la làpida de la corrupciòn y la deshonestidad nos hundìa cada vez màs en el fètido barro de la mala vida que entre todos habìamos hecho...¿ No habrà otra cara de esta entropìa siniestra?

TODOS CONTRA TODOS

La gran mayorìa de nosotros, estamos aguijoneados por una motivaciòn extremadamente malsana: Vivimos en franca oposiciòn al pròjimo, hacia nuestros semejantes, no importa lo que tengamos que hacer, se trata de lograr nuestros objetivos a como dè lugar: Todos contra todos!!!
- ¿ Y que harà conmigo?
-Nada, con un vagabundo como usted, poco se puede hacer. Ni siquiera es necesario que me moleste en echarlo de este hotelucho. Ya se encargaràn los polizontes de hacerlo...
-¿ Y què harè, si me abandona asì como ando sin un centavo?- dramatizò el pobre hombre-. ¿Què serà de mì?
-Le darè algo.
-¿Què?
-Algunos consejos pràcticos: Emprenda una nueva vida, deje de estar engañando a la gente buena-meditò unos instantes-.Pero si no es capàz de hacerlo, podrà aventarse por la ventana, los cinco pisos de aquì hasta el suelo, lo haràn papilla. El baño cuenta con una tina, ahì puede cortarse las venas con la hoja de afeitar y se irà desangrando lenta y dulcemente. Aquì le dejo en el tocador este tubito de pastillas para dormir. Si se toma todos los barbitùricos, le entrarà un sueño eterno. Le estoy brindando un calidoscopio de tentadoraas alternativas para resolver su apestosa, angustiosa y pauperrima vida...
-Puede ahorrarse su ironìa, sarcasmo y sus burlas- trataba de dramatizar el pobre y vagabundo hombre-. Como me doy cuenta, es usted insensible, no piensa en mi hambre, ni tiene corazòn. Me alegro que se marche y me deje en paz. Yo puedo decidir mi futuro. Mientras tanto descansarè en esta hermosa cama porque de ninguna manera voy a perderme la ocasiòn de dormir en ella como un verdadero principe...
-Hàgale como quiera, en breve lo vendràn a echar de este lugar, propio sòlo para gente distinguida y decente.
-¿Dònde està el vaso que deje sobre la mesa?
-Allì-señalò el vagabundo.
-No, el tubo del tocador, no. Me refiero al brebaje que yo habìa preparado, en mi vaso...
-¿Còmo?- se estremeciò el pobre hombre.-¿ Ha dicho brebaje? ¿ No era vodka?
-Sì ¿ Se lo bebiò, ¿verdad?
-Pues sì, tenìa mucha sed y mientras usted me explicaba como arrojarme por la ventana...¿Què le echò?
-No se preocupe, eran sòlo gotas de flores de Bach- echàndose a reir.
-¿Què cosa son esas gotas? ¿Son muchas o pocas?
-Pero...Usted ademàs de pobre y predecible, es un imbecil. Por lo visto se apropia de todo lo que encuentra. ¿Le parece correcto eso acaso?
-Vi el vaso servido y me lo tomè-explicò el miserable hombre-, estaba servido sobre la mesa y me lo tomè a la primera distracciòn de usted...
-¡Mentira!- se enfadò el mandamàs-. Estaba servido ahì a proposito, para usted mugroso y cayò como estùpido...
-¿ Acaso me envenenò?
-No hombre, pero ¡es usted un insensato! Ese brebaje es para dormir profundamente...
-Ya me extrañaba la pesadez de mi cabeza...-balbuciò el vagabundo, frotàndose los ojos-. Hay que hacer algo...Los ojos se me cierran...¡Tenga compasiòn, de mì!
-¿Compasiòn?- se ensañò el mandamàs-. ¡Eso faltaba! ¿La tuvo usted conmigo cuando me abordò en la calle disfrazado de mujer?
-Un mèdico...-logrò articualr el narcotizado con la boca toda espumosa-.Llame a un mèdico...El tiempo se me acaba y cayò tumbado sobre el piso cuan largo era-.¡Ayùdeme!...
-Lo siento, pero me espera mi aviòn, no puedo ayudarlo, maldito.
-El vagabundo sòlo pudo emitir un extraño sonido, antes de quedarse muerto. El brebaje, si era un veneno...
-Este mugroso imbecil, me hizo polvo mis vacaciones, juro que pensè que me estaba metiendo con una mujer, pero cuando advertì que se trataba de un hombre, ya era demasiado tarde, mi estado de ànimo se turbo bruscamente, sentìa placer y abandono y ya para ese momento, existìamos el uno para el otro, tenìa que deshacerme de èl, de ese recuerdo en mi yo...Me fuì sin ningùn remordimiento del hotel...Todos contra todos!!! ( jajjajajajajaaja)