VERLATEN UW GELUK VAN

De vakanties worden gevierd waarin volwassen honomàsticos, meestal, vaak sucitar gefeliciteerd, waarvan sommige aanwezig levert - dat niemand verplicht is, welke is voorzien van een aantal bedwelmende drank, die heerlijke hapjes concurrency te bieden , een maaltijd of een heerlijk diner en vooral scènes die het verleden, waar de jarige heeft uitgeblonken in deze of die reden en dat alles leidt tot goede tijden om te proberen om een ​​goede tijd te hebben ... Maar deze partij op te roepen het gesprek van vandaag, werd afgesloten met een aantal onverwachte gebeurtenissen buiten de gebruikelijke:

Bah! Wij geloven dat de meeste van de schepping en de materialen zijn gemaakt met zeer weinig weerstand en slechte kwaliteit in vergelijking met andere dieren, die ons blootstelt aan het ergste, we hebben geen kwaliteit, dat maakt ons echt uitstekend ... Niet hebben gerealiseerd dat als we baden in het bad of zwemmen in een zwembad en vast te houden, we schouderophalend? jajjajajaja
- We beginnen met uw onzin, Ernesto! - Niet iemand die tegenbeschuldigen gemist. Maar het was grappig de eerste details van de bijeenkomst en daarmee brak het ijs en alles begon stromen zo mooi en aangenaam, galopperen door de weilanden alle grote en open de sport aangename lach.

Maar ook, moet ik eerlijk zijn, dat grapje niet de eer van een verhaal verdient, als het was hier afgelopen: Wie is Ernesto extravagant als bedoeld ouderdom, te vermelden dat we schouderophalen om te duiken in het water te houden - althans ik begrepen , I-, geen oorzaak van voldoende gewicht om beste lezer van de vele en gevarieerde bezettingen af ​​te leiden in tijden van werkloosheid en honger ... Als ik waardoor dit evenement feestelijke verhalen, is dat was de voorbode van een reeks van verontrustende gebeurtenissen die zullen volgen ...

Eerst moet ik duidelijk te maken, dat is niet mijn sterkste kant, verhalen van terreur. Ik heb nog nooit gevonden om een ​​bedreiging voor iedereen te zijn, noch ben ik iemand rivaal in het genre, goed, ik ook niet veel meer. De terreur en mysterie vereisen veel aandacht en de hersenen hard werken, nauwkeurig en methodisch die helaas niet bezitten. Mijn talent is meer gericht op de journalistieke, de intuïtieve. Dus ik vast te zitten op het toetsenbord, niet de zorg dat deze mode nu journalisten en verslaggevers en autoriteiten te doden, in ieder geval in mijn land, om niets te doen of te worden door de vingers zien, steken hun hoofd in de grond zoals struisvogels die toevallig goed, het ontkennen van de harde werkelijkheid.

De partij doorgegeven als de overgrote meerderheid van hen, in het midden van het duwen, nalgazos, ellebogen, geuren, rook, lawaai, muziek, kusjes en gelach. Plotseling begon ik te beseffen dat een aantal mensen gekleed volksmond dat wil zeggen, zeer ongedwongen, vaak op weg naar de keuken, kwam in, maar niet van te maken. Dat was het eerste evenement van de nacht ... vreemd

De tweede en meest raadselachtige gebeurtenis was toen ik naderde de keukendeur, kon ik percatar dat een individu franqueàndola had en wie alleen toegestaan ​​om het over een zin in te voeren: ¨ Ik kan naar de keuken om wat te dienen ¨ punch?
Natuurlijk, komen in een goede manier-hoedster die zeldzame individuen beantwoordt .... De reactie van de figuur die de deur bewaakt, was identiek aan die vermeld alle genoemde zin ...

Het derde evenement dat is wat leidt mij te verhouden tot wat volgt, is dat de linker rijstrook logica en alles werd omgezet in journalistiek materiaal, waardig om in aanmerking worden genomen door iemand zoals ik, nieuwsgierig, rusteloos en intuïtieve .

 Nogmaals, er waren verschillende personen die de verklaring aan de bewaarder van de deur. Alle voor mij onbekende en het maken van haar verschijning spontaan op hetzelfde podium met hetzelfde verzoek naar de keuken deur van het huis van de beroemde en erger te steken, niemand is zich bewust van zijn of niet ze zagen aan het doen waren ...

In het begin kon ik niet geloven wat ik getuige van en het vreemdste is dat de personages en ze lawaai maakte: Bediening Extra punch geserveerd, hield ik hoorde het krieken van de glazen bekers of glazen te serveren. Ik vroeg me af: ¨ Die zin zal niet een dubbele betekenis ¨ hebben ...?

Deze aftrek, natuurlijk, beste lezer, en verzekering had je gedacht, toch? Reageert op iets heel voor de hand liggend. Natuurlijk een wachtwoord. Er waren op weg om punch of iets dergelijks te dienen, maar dat ging naar een kelder waar er een kelder en AHI gehouden clandestiene vergaderingen en geheime ...

Ik heb een regenjas vond ik in de garderobe van de partij, die eerder was een beetje vies en versleten waterdicht en vertelde me om de bewaarder te benaderen gehoord:
- Ik kan gaan om wat extra punch te krijgen?
De reactie van de bewaker van de keuken was een beetje vreemd op mijn gebed zo-uiteraard gewijzigd door emotie hoor, ik had de verkeerde zin, maar gaf geen krimp.
-Zei je: ik kan gaan naar de keuken om te dienen me wat punch?
Ja, dat probeerde te zeggen, het ondersteunen van hem onmiddellijk. En hij zei beleefd:
-Ja, daar.

Dat kelder, net als vele anderen, was bijna in het donker. Ik stak een focus van lage spanning, rood-geel, bedekt met een papieren conus verder regelen van de emissie van licht. Het kwam bij mij heel goed, want dat kon niet gemakkelijk worden ontdekt. Ik moet niet vergeten dat al deze personages waren leden van een organisatie te botsen tegen de gevestigde regering.

Ze hadden het over wie zou gaan tot verrekening van een revolutie in een land dicht bij de onze. Vermeld dat de regering desintegratie, werd het land verdeeld in kampen: aan de ene kant studenten en intellectuelen, tegenstanders van de nieuwe president, en ten tweede, de boeren en de arbeiders die vonden dat ze een staatsgreep nodig. De voorzitter, geruchten, krijgen hulp van een buurland, dat was haar oliereserves geleverd voor meer dan zes jaar om bescherming te verkrijgen.

Voor mij, als journalist, wat ik hoorde was mijn grote kans om publieke erkenning te bereiken. Ik had de premisse van een revolutie in de deur. In mijn leven die ik had gezien of betrokken was in een dergelijke tegenstrijdige beweging, paar gevechten thuis tussen mijn ouders en broers en zussen op de universiteit of iets, maar nooit iets van deze omvang ... Altijd Schrijf over sociale evenementen of nota's van kleur in sportstadions of op een politieke bijeenkomst. Het opwindende ding over het leven, had hij alleen gelezen buitenlandse tijdschriften of hem gezien op de kabel televisie. Het kantoor van de plaatselijke journalist in mijn land, niet nemen voor meer ...

De kern van deze groep had een leider die groet u allen nemen van de juiste hand op zijn borst, leunend op de linkerkant. Dat is waarschijnlijk betekende dat ze waren gematigd linkse. De groepsleider was een man mollig, donkere huid, kort, kaal, met grijze baard.
-Partners zei met een vaste stem, maar in een lage toon en kan worden voldaan. Aan het eind zal er een revolutie in de buurt van ons land. Alles is klaar ...
- Hoe laat Gestelde een magere jongen met haar gevlochten in een paardenstaart en een zeer bleke huid, zijn gezicht zag er niet erg gezond, je bent moe en ziek gewaardeerd.
-We hebben al geantwoord op de grijze baard type, met dezelfde lage toon. Is op zondag op elk gewenst moment. Alles zal worden gericht aan het Government House en leer de bloedige tiran zoon ... - de leider was al verheffen, vermande zich en ging op, iedereen weet zijn missie en hoe het te vervullen. We bereiken ons doel. Eindelijk dat zus land, vrij zal zijn van zijn agent, en beul bloeddorstige dictator ...
- Venceremos! koor door de verzamelde hijgde, haar ogen lichtten op heldere fanatisme voor een somber en somber isntantes de plaats ...
-We kunnen gaan all-besloten de grijze baard leider. We zullen ontmoeten na volbracht de staatsgreep.
- Welk wachtwoord moet zeggen als we vertrekken? - Vroeg de man mager en ziekelijk gelaat paardenstaart.
Het hoofd impostando stem tot een tint mysterieuze geheime evenement zelf te geven, zei:
-Het verlaten van een voor een, de voogd zal vragen: ¨ ¨ Ik bereikte de punch? En je antwoorden: 'Wij serveren na ...

De conclaaf werd ontbonden. Alle terroristen, nou ik denk dat ik zou kunnen noemen, ze kwamen naar beneden een ladder uit de kelder, waren in ijzige stilte als Vaticaan kardinalen, veinzen soberheid, het vrijgeven van haar kielzog, de witte rook van de vele sigaretten die had gerookt in de vergadering ...

Ik ging meteen naar de krant en praat met mijn baas vertelde haar alles wat hij had meegemaakt. Uiteraard geloofde me niet helemaal. Toch, ik leende wat geld om Carmen, een vriend collega en de volgende dag op het vliegtuig reizen naar het land van het evenement. Ik vond het niet erg wordt bedek mijn uitgaven en schulden op ten hoogste handen, voor mij was dit een geweldige kans om iets heel interessants te ervaren en in staat zijn om te leven en live via het internet aan al mijn lezers vertellen.

Landing op een luchthaven met veel palmbomen rond. Ik ging naar de informatiestand en ze aan een klein hotel niet ver van het vliegveld. Ik liet mijn koffer en mijn laptop daar en ging onmiddellijk recht op de stad. Veel mensen dragen sticks, rode en zwarte vlaggen en spandoeken met slogans van protest tegen de regering, in alle tinten. Ik raakte in de war tussen groepen zwierven van de ene kant naar de andere in de belangrijkste straten van de binnenstad stadsbewoner. Een groeiend aantal mensen die pistolen en geweren onder hun kleding. Ik deed alsof ik ongeldige een been, het doen van een goede baan. Niemand stoorde me of zag mij verschillend van hen ...

Elk van deze groepen, wilde ik op te nemen als hun eigen, het uitdelen van wapens aan te vechten voor de toekomst die ze voor ogen voor zijn land. De nacht viel en ik terug naar het hotel in mijn kleren verbergen van een pistool verborgen trekker .38, Smith en West. Mijn opwinding was geweldig. Ik voelde me echt tot leven en zeer gelukkig om in die onrustige land om herboren te worden. Het schrijven, wilde niets op het moment. Ik was in de geestelijke extase tegemoet en organiseren van gegevens en informatie.

De volgende dag, en voor 's avonds was er een serie explosies dat de grond en het centrum van de stad, die eruit zag in de verte schudde, gehuld in zwarte rook en vlammen in de mismito plaats waar hij geweest was de dag ervoor . Ik ging onmiddellijk en een jonge man die een soort militair uniform en geweer in de hand, beval me om in een vrachtwagen met dozen van wapens en patronen van diverse kalibers. Daar realiseerde ik me dat de staatsgreep, die ik vroeg geleerd had, was begonnen ... Het was op zondag!

Als we naar de stad, de elektrische stroom was afgesneden kuil en waren in de schaduw, verlichting onze transit alleen de koplampen van de vrachtwagen. Onze lichte, toonde ook aan andere gewapende eenheden die al waren verschanst achter barricades en auto's. De machinegeweren waren snel: ze begon al snel voor veel mensen gedood in grote plassen bloed op de stoep van de straat vallen. Verschillende gewapende groepen zich bij ons en liep in de richting van de gebouwen van de binnenstad, waar vermoedelijk onze vijanden waren verschanst. In momenten hadden we omringd meerdere gebouwen. Een deel van de mannen ging in hen en de rest van ons waren achter te wachten.

Niet wetende wat er gebeurde of degenen die vochten, begonnen te verlaten, een voor een, de gevangenen, allemaal naakt. Wilde huilen of treuren en zijn stille hoofd snel op hun hoofd slaan. Gedetineerden hadden tussen vrouwen en enkele kinderen. Iedereen huilde van angst gezichten. Het aantal gevangenen groeide en al snel genummerd tientallen. Ze plaatsten allemaal uitzicht bieden op muren. presntì voorbereiden om te schieten. Ik wilde te verbergen achter een van de vrachtwagens, wanneer iemand duwde me en ik had gelijk voor al, het bestellen van de commandant van de groep achter mij aan een van de gevangenen te stoppen. Pas toen realiseerde ik me dat we gingen dus dood de gevangenen door andere wilde ...

Ik kon niet zien heel duidelijk, de objectieven die ik verloren had zo veel wedstrijden. Alles was donker en verlicht door een paar zaklampen gedragen door een aantal guerrilla's. Voelde de warmte van de huid van gevangenen lopen inch geweer dat hij droeg. We wilden niet naar de bevelen op te volgen. Maar wat volgde onvermijdelijk was, ik zou ook uit te voeren mij. Het leek allemaal onwerkelijk. Mijn hele leven heb verloor het bewustzijn. Het was niet meer dezelfde als voorheen, was een andere. Voelde niets. Het was een eenvoudige journalist meer in het totale risico, weerloos en naïef. Hoe ben ik in deze puinhoop? .. Plotseling hoorde ik een stem die tot mij zeide: Aangezien u werd een dronken, verdomme journalist
middelmatig, altijd je woont gestrand, sta op en stap uit aan uw huis, of je denkt dat je hier blijven slapen, het feest afgelopen!